mīnctus , ūs, m. (mingo), das Harnen, Pissen, minctu viridis urinae, Cael. Aur. de signif. diaet. pass. 136: minctus difficultate laborantes, Cass. Fel. 45. p. 113, 11 Rose.
tīnctus , Abl. ū, m. (tingo), das Eintauchen, konkr. = die Tunke, Brühe (Sauce), avis croceo tinctu cibis gratissima, Plin. 10, 134.
līnctus , Abl. ū, m. (lingo), das Lecken, Plin. 31, 104 u.a.: meton., ambrosiae et nectaris linctus, Lucr. 6, 971 ed. Bern.
mīnctio , ōnis, f. (mingo), das Harnen, Pissen, Veget. mul. 1, 50 u.a. – Dass. minctūra , ae, f., b. Veget. mul. 1, 33 zw.
tīnctio , ōnis, f. (tingo), die Taufe, Augustin. in Ioann. tract. 62, 3: Iordanis tinctio, Augustin. serm. 210, 3.
cīnctum , ī, n. (cingo), der Gurt, Gürtel, Scribon. 163. Porphyr. Hor. de art. poët. 50.
impāges , is, f. (impingo), die Anschlagleiste, Vitr. 4, 6, 5; vgl. Paul. ex Fest. 108, 5.
mictito , āre (Frequ. v. mingo), zu harnen pflegen, Prisc. 10, 8 (ohne Beleg).
cīnctio , ōnis, f. (cingo), die Gürtung, Augustin. enarr. in psalm. 92, 3.
oppango , ere (ob u. pango), anschlagen, anheften, Fest. 281, 8. Vgl. oppingo.
appango , s. 2. appingo.
contāgio , ōnis, f. (contingo), die Berührung, bes. die einwirkende, die Einwirkung, der Einfluß, I) im allg., gew. lebl. Ggstde., cum est somno sevocatus animus a societate et ...
1. cingulum , ī, n. (cingo), der um die Hüften geschlungene Gurt, Gürtel, a) für Menschen, α) griech. ζώνη, als Frauen- u. bes. als Brautgürtel, Varr. LL. 5, 114. ...
compāgēs , is, f. (compingo; vgl. Serv. Verg. Aen. 1, 293), I) das Zusammengefüge, das Gefüge, die Fuge, der zusammengefügte Bau, bes. als t. t. ...
attāctus (adtāctus), ūs, m. (attingo), das Anrühren, die Berührung, a) im Nom.: asper attactus, Mam. Claud. de stat. anim. 1, 23: nos apostolorum erudivit auditus, nos confirmavit attactus, Leo serm. 1 ...
strictus , a, um, PAdi. (v. stringo), zusammengezogen; dah. I) eig., dicht, straff, stramm, eng, emplastrum, Scrib.: venter, harter Leib, Veget.: strictior aura, strengere, kältere Luft, Auson. ...
ligurrio (in Hdschrn. u. Ausgg. auch ligūrio), īvī u. iī, ītum, īre (lingo), I) intr. lecken, leckerhaft sein, Ter. eun. 936. – II) tr. 1) lecken, belecken, itaque iis ( ...
fictilis , e (fingo), I) irden, tönern, vasa, Cic.: dolium, Col.: urceus, Vitr.: olla, Col. u. Fest.: patella, Hieron.: fidelia, Col.: figurae, Cic.: antefixa deorum, Liv.: litteratae fictiles epistulae, auf Ton geschriebene ...
attiguus , a, um (attingo), anstoßend, angrenzend, anliegend, benachbart, a) v. Gebäuden, domus, Apul. met. 4, 12. – m. Dat., attiguum culminibus tuis tegimen (Dach), Paul. Nol. nat. S. Fel. ...
2. Cingulum , ī, n., Stadt u. Bergfestung im Picenischen, j. Cingolo, Caes. b. c. 1, 15, 2. Cic. ad Att. 7, 11, 1: auch Cingula saxa gen., Sil. 10, 34. – ...
Buchempfehlung
1843 gelingt Fanny Lewald mit einem der ersten Frauenromane in deutscher Sprache der literarische Durchbruch. Die autobiografisch inspirierte Titelfigur Jenny Meier entscheidet sich im Spannungsfeld zwischen Liebe und religiöser Orthodoxie zunächst gegen die Liebe, um später tragisch eines besseren belehrt zu werden.
220 Seiten, 11.80 Euro