in-temporālis , e, I) ohne Zeit, ewig, Apul. de dogm. Plat. 2, 20. Prud. perist. 10, 316. – II) unzeitig, cibus, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 10, 65: somnus, ibid. ...
intemporālitās , ātis, f. (intemporalis), die Unzeitigkeit, somni, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 9, 64: tonsurae, ibid. 1, 15, 120: non amittere intemporalitatem suam, Arnob. iun. de trino deo 2, 21.
intemporāliter , Adv. (intemporalis), unzeitig, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 9, 50 u. de morb. chron. 1, 4, 87.