īrātus , a, um (ira), erzürnt, zornig ... ... tibi iratus, Ter.: iratior, iratissimus alci, Cic. – num quid iratus es mihi propter has res? Plaut.: ob eam rem iratus gnatus est, Ter.: consules ob ea irati senatui ...
1. virātus , a, um (vir) = ἀνδρειος, männlich gesinnt, Vulg. Sirach 28, 19. – Varro sat. Men. 300 B. (p. 167, 1 R.) jetzt viraceus.
2. virātus , Abl. ū, m. (vir), das männliche Betragen, bono viratu aemulis suis magis prodesse cupiens, quam placere, Sidon. epist. 7, 9, 22.
3. virātus , ūs, m. = seviratus (w.s.), Corp. inscr. Lat. 2, 3335.
spīrātus , ūs, m. (spiro), das Atmen, der Atem, falsche Lesart bei Plin. 11, 6, wo jetzt nach guten Hdschrn. spiritum.
obīrātus , a, um, s. ob-īrāscor.
ēvirātus , a, um, s. ēviro.
sub-īrātus , a, um, etwas zornig, ein wenig böse, empfindlich, homo tibi subiratus, Cic. de or. 1, 72: rescripsi tibi subiratus, Cic. ep. 3, 9, 1. – Apul. met. 4, ...
sēvirātus , ūs, m. (sevir), die Würde-, das Amt der Sechsmänner, ... ... Gevirat, Petron. 71, 12. Corp. inscr. Lat. 11, 5400: sexviratus geschr., Corp. inscr. Lat. 11, 6126.
per-īrātus , a, um, sehr zornig, alci, Plaut. truc. 656. Cic. ep. 9, 6, 3.
respīrātus , Dat. uī, Abl. ū, m. ... ... Aufatmen, Atemholen, Abl. respiratu, Cic. de nat. deor. 2, 136 Schoem. u. Muell. (Madvig u. Baiter intrante spiritu): Dat. respiratui, Apul. met. 4, 15.
suspīrātus , ūs, m. (suspiro), der tiefe Atemzug, assiduo suspiratu, Apul. met. 5, 25: suspiratibus haustis dixit, tief aufseufzend, Ov. met. 14, 129.
sappīrātus , a, um (sappirus), mit Saphiren versehen, -geschmückt, Sidon. epist. 2, 10 carm. v. 14 (wo die zweite Silbe verkürzt ist).
ūnivirātus , ūs, m. (univira), die Verheiratung mit nur einem Manne, Tert. ad uxor. 1, 9 u. 2, 1.
sexvirātus , ūs, m., s. sēvirātus.
2. cōnspīrātus , Abl. ū, m. (1. conspiro), die enge Vereinigung, Harmonie, mentium animorumque concentu conspiratuque tacito, Gell. 1, 11, 8.
duumvirātus , ūs, m. (duumvir), die Würde der Duumvirn, das Duumvirat, Plin. ep. 4, 22, 1 u. ICt.
sapphīrātus , - rīnus , a, um, s. sappīrātus.
1. cōnspīrātus , a, um, s. 1. cōnspīro.
decemvirātus , ūs, m. (decemvir), die ... ... des decemvir no. I: perpetuus, Liv.: decemviratus libido, Flor.: decemviratum accusare, non Appium, Quint.: decemviratum petere, sich um das D ... ... ) des decemvir no. IV: honore decemviratus excludi, Cic.: odorari istum decemviratum, Cic.
Buchempfehlung
Der Erzähler findet das Tagebuch seines Urgroßvaters, der sich als Arzt im böhmischen Hinterland niedergelassen hatte und nach einem gescheiterten Selbstmordversuch begann, dieses Tagebuch zu schreiben. Stifter arbeitete gut zwei Jahrzehnte an dieser Erzählung, die er sein »Lieblingskind« nannte.
156 Seiten, 6.80 Euro