Online-Bibliothek

1. cōpia , ae, f. (aus *co-opia ... ... quam Capuae et circa Capuam comparastis, Cic.: ut ipse cum omni copia ad nos veniret, Cn. Pomp. in Cic. ep. – β) Plur., die ...

... .: ut ad id aliquando, quod cupiebat, veniret, Cic.: venimus ad summum fortunae, Hor. – β) in feindl ... ... 6) = provenire, vonstatten gehen, Erfolg haben, id quo promptius veniret, Tac. ann. 12, 32 extr. – / Archaist. Fut. ...

sub-eo , iī, itum, īre, I) unter ... ... – m. folg. Infin. od. Acc. u. Infin., subiret cogitatio iam illa momento horae arsura, Liv.: subiit recordatio (es drängt sich ...

culpa (altlat. colpa), ae, f., das ... ... suspicio quidem potuit consistere (Platz greifen), Cic.: cum in homine nulla culpa inveniretur, Cic. – culpā contaminare personam (seinen Charakter ), Cornif. rhet.: contrahere ...

cupio , īvī od. iī, ītum, ere (vgl. ... ... d. lat. Wortf. S. 185. – Formen nach der 4. Konjug., cupiret, Lucr. 1, 71: cupire, Commod. instr. 2, 7, 15: ...

timor , ōris, m. (timeo), die Furcht, Befürchtung ... ... . ne u. Konj., timor patribus incessit, ne civitatem vis aliqua externa adoriretur, Liv. 1, 17, 4: ubi timor est, ne autumnalis satio hiemis ...

coquo , coxī, coctum, ere (aus *quequo, altind. ... ... edim, Plaut. aul. 430: ne quid in popinis cocti praeter legumina aut olera veniret, Suet. Ner. 16, 2: cocta vendere, Suet. Claud. 38, ...

parum , Adv. ( altes neutr. von parvus), Compar. ... ... (daß), prohibuisse, quo minus etc., Cic.: neque recusavit, quo m. poenam subiret, weigerte sich nicht, die Strafe zu leiden, Nep.: deterrere, quo ...

hebes , hebetis, Abl. hebetī, stumpf (Ggstz ... ... , Plin.: me hebetem molestiae reddiderunt, Cic.: quod fortuitum fuisse, quis adeo hebes inveniretur, ut crederet, Tac.: aliud est in communi vita et vulgari hominum consuetudine ...

dē-sum , fuī, esse, fort-, weg sein, fehlen, ... ... quod in forensibus civilibusque rebus versetur, quin scias, Cic.: nihil contumeliarum defuit, quin subiret, es fehlte keine Beschimpfung, die er nicht erfuhr, Suet. – II ...

vicis (als Genet.; Nom. kommt nicht vor), vicem, ... ... vicem: ut unus fasces haberet et hoc insigne regium suam cuiusque vicem per omnes iret, Liv. 3, 36, 3. – γ) in vices: agri pro ...

moneo , uī, itum, ēre (vgl. memini, mens), ... ... infamiam fugiat, non desistimus, Cic.: ut coram moneret senatum, ut Persei conatis obviam iret, Liv.: v. Lebl., tempora monent, ut satisfaciat, quibus debet, ...

per-eo , iī (selten īvī), itūrus, īre, ... ... ferculo, Plin. ep.: dolium lymphae pereuntis, schwindenden, Hor.: ne fecundae vena periret aquae, Ov. – v. Abstr., secretum inter nos periturum, das ...

1. quiēs , ētis, f., die Ruhe, ... ... Lebl., die Ruhe, Stille, ventorum, Plin.: si non tanta quies iret frigus caloremque inter, Frühlingsstille, Ruhe, Verg.: lenis quies materiae, Ebenheit ...

fīnio , īvī, ītum, īre (finis), I) tr. ... ... ex illo vulnere, Augustin. – Latinum (verbum), quod o et n litteris finiretur, non inveniebant, Quint. – Ggstz., quod finitur inceptum est, Lact. ...

3. secus (sequor), I) Posit. secus , A) ... ... so, setius dicere, Plaut.: res cum ei sequius, ac rata fuerat, proveniret, Apul.: nihilo setius quam somnia, nicht anders wie usw., Plaut.: ...

2. pario , peperī, partum, paritūrus, ere (zu Wurzel ... ... 296 ed. Ian); dagegen Prob. cath. 36, 15: Coni. Imperf. pariret, Itala (Cant.) Luc. 1, 57.

2. salio , saluī (sehr selten saliī), saltum, īre ... ... verres incipit salire, Varro: asinus equilam (equulam) salit, Varro fr.: equus matrem saliret, Varro, v. Pfauen, Gänsen, treten, Varro: Passiv, saliri ...

dē-fio , fierī, Passiv zu deficio (s. Prisc ... ... quid forte in corpore defit spiritus, Vitr. 8. praef. § 3: donec sentiret sensum defieri, Sen. contr. 2, 6 (14), 8: cum viderent ...

1. sōpio , īvī u. iī, ītum, īre ( ... ... ) meton. betäubt machen, betäuben, impactus ita est saxo, ut sopiretur, Liv.: quies sopita, empfindungsloser, fester Schlaf, Liv.