alauda , ae, f. (ein keltisches Wort, alau- ... ... vgl. Plin. 11, 121: dah. die Soldaten derselben Alaudae, Cic. Phil. 13, 3, u. legio Alaudarum, Cic. Phil. 1, 20 u.a.
laudātio , ōnis, f. (laudo), das Loben, ... ... laudatio funebris, Sen. rhet. u. Quint.: laudationes funebres, Plin. ep.: im Zshg. bl. laudatio, z.B. exsequiae, pompa, laudatio, Cic.: sollemnis, Liv. ...
laudātor , ōris, m. (laudo), I) der ... ... Apostel), Lact.: pacis semper laudator, semper auctor, Cic.: paratus ad falsa laudator, Sen.: in cuius laudes exsequendas Cicerone laudatore opus fuit, Liv. fr. – II) insbes.: ...
laudātus , a, um, PAdj. (v. laudo), ... ... , Suet.: vultus, facies, Ov.: pavo, Ov.: saccharon laudatius India (fert), Plin.: quanto maiora auctioraque sunt, multo etiam tanto laudatiora sunt, Gell.: caseus e Caedicio campo laudatissimus, Plin.: virgo laudatissima formae dote, hochgepriesen, Ov.
Lāudamīa , ae, f., Gemahlin des Protesilaus (s. d.), Ov. her. 13, 2 u. s.
laudandus , a, um, PAdi. (laudo), lobens-, ... ... : et istos, ut non laudandos, sic tamen esse iocos, Ov. trist. 1, 9, 62. – m. Genet. (in betreff, wegen), laudandus vitae opacae, Sil. ...
laudātrīx , trīcis, f. (Femin. zu laudator), die Lobrednerin, laudatrix Venus est invidiosa mihi, Ov. ... ... Rufin. 3, 4: v. Abstr., illa plerumque peccatorum vitiorumque laudatrix fama popularis, Cic. Tusc. 3, 4: non habet mors ...
laudātīvē , Adv. (laudativus), lobend, Donat Ter. eun. 5, 8, 5.
laudābilis , e (laudo), Adi. m. Compar. u ... ... illustrior, Cic.: multo modestia post victoriam quam ipsa victoria laudabilior, Liv.: coniugi laudabilissimae, Corp. inscr. Lat. 11, 2547. – subst., laudābile, is, n., das Lobenswerte, Cornif ...
laudātīvus , a, um (laudo), lobend, genus ... ... . p. 233, 20 B.: Ggstz., sunt alia (verba) laudativa vel vituperativa, Prisc. 18, 141. – subst., laudātīva, ae, f., die Gattung der Lobreden, Quint. 2, 15 ...
il-laudātus , a, um (in u. laudatus v. laudo), ungelobt, ungerühmt, ruhmlos, Busiris, Verg ... ... facta ipsi non ill. Tonanti, Stat. Theb. 11, 11: admirante nullo illaudatus ingloriosus subit portum, Plin. ep. 9, ...
collaudātio , ōnis, f. (collaudo), das Loben ... ... Preisen jmds., scriptoris collaudatione uti, sich lobend über den Schr. äußern, Cornif. rhet. 2, 13. Cic. de inv. 2, 125: rectos decet collaudatio (sc. domini), Vulg. psalm. 32 ...
laudātōrius , a, um (laudator), lobend, zum Lobe gehörig, Fulg. myth. 1. praef. p. 19 M. (= p. 10, 9 H.). Eugraph. ad Ter. heaut. 4, 5, 13.
laudābundus , a, um (laudo), sich in Lobsprüchen ergehend, Charis. 49, 4 u. 155, 30. Exc. ex Charis. 535, 37 K.
collaudātor , ōris, m. (collaudo), der Belober, Lober und Preiser, Lobredner, Augustin. conf. 4, 14, 23.
il-laudandus , a, um (in u. laudandus), unlöblich, Tert. adv. Marc. 3, 6.
laudābiliter , Adv. (laudabilis), löblich, ruhmvoll, vivere, Cic. Tusc. 5, 12: ... ... u. Infin., Vell. 2, 31, 1. – Compar., multo laudabilius suam iniuriam ferre, Val. Max. 5, 1. ext. 2: ...
laudābilitās , ātis, f. (laudabilis), die Löblichkeit, Not. Vatic. 312. no. 26 K. Iulian. bei Augustin. c. sec. resp. Iul. 6, 14: als Titel, laud. tua, Cod. Theod. 10, ...
il-laudābilis , e (in u. laudabilis), unlöblich, nicht nennenswert, Stat. silv. 5, 5, 33. Gell. 2, 6, 17.
allaudābilis (ad-laudābilis), e, sehr lobenswert, opera, Plaut. Pers. 673: opus, Lucr. 5, 158.
Buchempfehlung
Der Waldbrunnen »Ich habe zu zwei verschiedenen Malen ein Menschenbild gesehen, von dem ich jedes Mal glaubte, es sei das schönste, was es auf Erden gibt«, beginnt der Erzähler. Das erste Male war es seine Frau, beim zweiten Mal ein hübsches 17-jähriges Romamädchen auf einer Reise. Dann kommt aber alles ganz anders. Der Kuß von Sentze Rupert empfindet die ihm von seinem Vater als Frau vorgeschlagene Hiltiburg als kalt und hochmütig und verweigert die Eheschließung. Am Vorabend seines darauffolgenden Abschieds in den Krieg küsst ihn in der Dunkelheit eine Unbekannte, die er nicht vergessen kann. Wer ist die Schöne? Wird er sie wiedersehen?
58 Seiten, 4.80 Euro