Laurentia , falsch st. Larentia, s. Acca Lārentia.
Laurentīnus , - tis , - tius , s. Laurentum.
... populus Laurens, Sil.: Laurentia regna, Sil. – b) Laurentīnus , a, um, ... ... Plin. ep. – c) Laurentis , idis, f., laurentisch, terra, Enn. ann. 34. – d) Laurentius , a, um, laurentisch, Verg. Aen. ...
2. Latīnus , ī, m., König im Laurentinischen, der Äneas aufnahm, ihm seine Tochter zur Frau gab und sein Reich hinterließ, Liv. 1, 1 sq. Verg. Aen. 7, 45: dah. urbs Latini, Laurentum, Verg. ...
... inscr. Lat. 14. p. 186 sq. – praetor et pontifex Laurentium Lavinatium, Corp. inscr. Lat. 14, 171: sacerdos et pontifex Laur ... ... u. 1532. vgl. A. W. Zumpt de Lavinio et Laurentibus Lavinatibus comm. epigr. Berol. 1845. 4.
iūro , āvī, ātum, āre (2. ius), das Recht ... ... . alci alqd, wie haec et iuravit amanti, Ov.: cineri iuret patrio Laurentia bella, Sil. – mit folg. Acc. u. Infin., iura ...
1. Trōs , Trōis, m. (Τρώς), ... ... 13, 404 sq. – 2) übtr.: a) der von Äneas auf laurentinischem Gebiete in Italien erbaute Ort, Liv. 1, 1, 3. – b ...
1. aper , aprī, m. (ahd. ëbur, nhd ... ... , dessen Fleisch (bes. das des lukanischen, umbrischen u. etrurischen, auch laurentischen) zu den Lieblingsgerichten der Römer gehörte (animal propter convivia natum, Iuven. ...
pulso , āvī, ātum, āre (Intens. v. pello), ... ... verb. pulsare verberareque, pulsare et verberare alqm, Cic. u.a.: legatos Laurentium, Liv.: patrem, Sen. rhet.: parentem, Verg.: divos, Verg.: alqm ...