2. flētus , ūs, m. (fleo), das ... ... stöhnende Klagen hervorstoßen, Prop.: lamentas, fletus compendi facere licet, Pacuv. fr.: multas lacrimas et fletum cum singultu videre potuisti, Cic.: fletus et lacrimas dare, Ov.: infantium fletum infuso lacte compescere, ...
1. flētus , a, um, s. fleono. I, A u. no. II, 1.
Mīlētus , ī, (Μίλητος), ... ... f. (sc. urbs) = Miletus, die Stadt Milet, Milesiae conditor, Apul. met ... ... Mīlētis , idis, Akk. ida, f., a) Tochter des Miletus = Byblis, Ov. met. ...
bōlētus , ī, m. (βωλίτης), die beste Art eßbarer Pilze, der Champignon, Sen. ep. 95, 25 u. (bes.) Sen. nat. qu. 4, 13, 10. Plin. 22, 92. ...
Teletus , ī, m. (τελετός, vollkommen), einer der Äonen, Tert. adv. Val. 1.
dēlētus , ūs, m. (deleo), die Vernichtung, Tert. adv. Marc. 2, 24.
sceletus , ī, m. (σκελετός, ή, όν, ausgetrocknet), der ausgetrocknete Körper, die Mumie (niemals das Totengerippe [ossa], wofür wir das Wort Skelett mit Unrecht gebrauchen), ...
explētus , a, um, I) Partic. v. expleo, w. s. – II) Adi. vollständig, vollkommen, expletus omnibus suis partibus, Cic.: u. verb. expletus et perfectus, expletus atque cumulatus, Cic.
īnflētus , a, um (in u. fleo), unbeweint, Verg. Aen. 11, 172. Val. Flacc. 6, 651. Auson. parent. 10, 1. p. 47, 1 Schenkl.
obsolētus , a, um (obsolesco), unscheinbar, abgenutzt, abgetragen, I) ... ... v. der Kleidung, vestis, Liv.: vestitus obsoletior, Cic., obsoletissimus, Apul.: obsoletus (in einem abgetragenen Kleide) Thessalonicam venisti, Cic. – ...
complētus , a, um, PAdi. (v. compleo), vollkommen, vollständig, c. et perfectus verborum ambitus, Cic. or. 168. – Compar., completius, Gell. 1, 7, 20.
perflētus , a, um (per u. fleo), verweint, diutino usu perfleta, Apul. met. 2, 24.
difflētus , a, um (dis u. fleo), verweint, oculi, Apul. met. 1, 6.
exsolētus , s. ex-olēsco unter exolesco.
inexplētus , a, um (in u. expleo), ungesättigt, unersättlich, ... ... lumine spectare formam, sich nicht satt sehen können an der G., Ov.: inexpletus lacrimans, sich nicht satt weinen könnend, unmäßig weinend, Verg. – b ...
paraclētus , ī, m. (παράκλητος), der Beistand, Schützer, Lehrer, Tröster, Fürbitter, Tert. de vel. virg. 1 u.a. Eccl.
ir-replētus , a, um (in u. repleo), unerfüllt, ungewährt, Paul. Nol. carm. 17, 60.
in-dēflētus , a, um (in u. defleo), unbeweint, unbeklagt, animae, Ov. met. 7, 611.
locuplētus , a, um (locuples), bereichert, locupletus acervis, Ven. Fort. vit. S. Mart. 2, 380.
praeflētus , a, um, s. perflētus.
Buchempfehlung
1858 in Siegburg geboren, schreibt Adelheit Wette 1890 zum Vergnügen das Märchenspiel »Hänsel und Gretel«. Daraus entsteht die Idee, ihr Bruder, der Komponist Engelbert Humperdinck, könne einige Textstellen zu einem Singspiel für Wettes Töchter vertonen. Stattdessen entsteht eine ganze Oper, die am 23. Dezember 1893 am Weimarer Hoftheater uraufgeführt wird.
40 Seiten, 3.80 Euro