gemo , uī, itum, ere, I) intr. seufzen, ... ... a.: hos pro me lugere, hos gemere, Cic.: inclamatio tot milium sub gladio gementium, Sen.: saepe indolescere, ut exulcerata et aegra corpora, quae ad tactus levissimos ...
excitātor , ōris, m. (excito), I) der Erwecker, übtr., Ermunterer, mentium, Prud. cath. 1, 3. – II) der Anfacher, exc. cinerum, Iulian. bei Augustin. c. sec. resp. ...
dēlēnītrīx , (dēlīnītrīx), trīcis, f. (Femin. zu delenitor), die Gewinnerin, corroboratarum mentium del. poëtica, Chalcid. Tim. 167.
2. cōnspīrātus , Abl. ū, m. (1. conspiro), die enge Vereinigung, Harmonie, mentium animorumque concentu conspiratuque tacito, Gell. 1, 11, 8.
membripotēns , entis (membrum u. potens), der Glieder mächtig, stark, m. regina mentium, Iulian. bei Augustin. op. imp. c. Iul. 2, 11.
2. tau (thau), n. indecl. (ταῦ), Name des griech. Buchstaben T, Auson. edyll. 12. grammaticom. ... ... adv. Marc. 3, 22: et signa (zeichne) thau super frontes virorum gementium, Vulg. Ezech. 9, 4.
mēns , mentis, f. (Stamm in me-min-i, ... ... de cura boum 19 ( wo menti precante). – Genet. Plur. immer mentium, s. Neue-Wagener Formenl. 3 1, 412.
ā-mēns , entis, Adi. m. Compar. u. ... ... , albern (Ggstz. constans, besonnen), amens amansque, Plaut.: inceptio est amentium, haud amantium, Ter.: o vecors et amens, Cic.: Laodiceni multo amentiores, ...
vigor , ōris, m. (vigeo), die Lebenskraft, Lebensfrische ... ... . – Plur., animorum vigores, Vitr. 6, 1, 11: vigores quidam mentium et alacritates, Gell. 19, 12, 4: vigores vitales, Chalcid. ...
mūtātio , ōnis, f. (muto), I) die Änderung ... ... Erweisung usw., Cic.: rerum humanarum, Liv.: m. subj. Genet., mutatione ementium, durch den W. der Käufer = dadurch, daß sie durch Kauf aus ...
sēmentis , is, Akk. em u. im, f. ... ... sementes tempestiviores, Gell. 2, 29, 5. – / Vulg. Nbf. sementium, Itala (Ashb.) Levit. 18, 23; Plur. sementia, Augustin. ...
subiectio , ōnis, f. (subicio), I) das Legen ... ... Oros. 1. prooem. § 8. Ambros. de Noë 10, 31: mentium, Ambros. in psalm. 118. serm. 12. § 27: u. ...
concentus , ūs, m. (concino), I) der Einklang ... ... quasi consensus doctrinae concentusque, Cic.: coniunctio naturae et quasi concentus atque consensus, Cic.: mentium animorumque concentus conspiratusque, Gell.: nunc age, quid nostrum concentum dividat, audi, ...
alacritās , ātis, f. (alacer), die freudige Aufgeregtheit, ... ... ., Liv. 2, 10. § 10. – im Plur., vigores quidam mentium et alacritates, Gell. 19, 12, 4. – b) v. Tieren ...
opulentia , ae, f. (opulens), I) die Wohlhabenheit ... ... 20, 5, 8. Arnob. 4, 9 extr. – b) übtr.: mentium vera opulentia, Augustin, de civ. dei 4, 18, 1. p. ...