Ammōniacus , s. Ammōn.
ammonitron , s. hammonitrum.
commeātālis , e (commeatus), zum Urlaube gehörig, formula ... ... 36 lemm. – subst., commeātālis, is, m., der Beurlaubte, Cod. Iust. 1, 27, 2. § 9: so auch commeatales viri, ibid. 12, 38,16. ...
commeābilis , e (commeo), I) passiv, durchgehbar, gangbar, venae fistulatae et c., Arnob. 2, 59: mit Dat., suspensus imbrex narium spirituali c. tractui, Arnob. 3, 13. – II) aktiv, leicht durchgehend, ...
com-marcēsco , marcuī, ere, völlig im Eifer ermatten, Amm. 17, 10, 1.
commanipulo , ōnis, m. (com u. manipulus) = commanipularis, Spart. Pesc. Nig. 10, 5.
ammochrȳsos , s. hammochrȳsos.
commaniplus , s. commanipulus.
commanipulus , ī, m. (com u. manipulus) = ... ... u.ö. – Nbf. commaniplus , Corp. inscr. Lat. 6, 2436 u. 2503 u. commanuplus , Corp. inscr. Lat. 6, 2552 u. ...
commācerātio , ōnis, f. (commacero), die völlige Zerweichung, gänzliche Auflösung, corporis, Ambros. in psalm. 37. § 59.
com-mātūrēsco , mātūruī, ere, völlig reifen, Col. 12, 49, 7.
commaculātio , ōnis, f. (commaculo), die Besudelung, Befleckung, Eccl.
commandūcātio , ōnis, f. (commanduco), das Zerkauen, Scrib. 53 u. 104.
com-manipulāris (conmanipularis), is, m., der Manipelkamerad, ... ... . Lat. 6, 2502 u. 2614 u.ö. – Nbf. commanipulārius , ī, m., Corp. inscr. Lat. 6, 2625.
commemorābilis , e (commemoro), erwähnenswert, denkwürdig, pugna, Plaut. Pseud. ... ... Cic. Marc. 10: n. pl. subst., multa alia in aliis locis commemorabilia proferre possum, Cic. de nat. deor. 2, 131.
commanipulātio , ōnis, f. (com u. manipulus), die Manipelkameradschaft, Waffenbrüderschaft der Soldaten von einem Manipel, Spart. Pesc. Nig. 10, 6.
accommodātīvus , a, um (accommodo), dem Sinne angepaßt; Prisc. 14, 25.
commemorāmentum , ī, n. (commemoro), die Erwähnung, stupri, Caecil. com. 166: artis suae, Fronto Arion p. 237, 20 N.
com-maculo , āvī, ātum, āre, stark beflecken, besudeln, ... ... übtr.: se ambitu, Cic.: se cum Iurgutha miscendo, Sall.: flagitiis commaculatus, Tac.: commaculati satellites, Sall. fr.
accommodātē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... persuadendum, Cic.: dicere quam maxime ad veritatem acc., Cic.: definire ad commune iudicium accommodatius, Cic.: ad naturam accommodatissime vivere, Cic.