hinnībilis , e (hinnio), wiehernd, Apul. de dogm. Plat. 3. p. 265 H. (p. 267 Oud.): übtr., exscreatus, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 10, 119.
gignibilis , e (gigno), erzeugbar, non nihil a deo gignibile, Mar. Victorin. de gen. div. verb. 30.
temnibilis , e (temno), zu verachten, amnis non temnibilis exiguitate, Cassiod. inst. div. litt. 29.
īnfīnībilis , e (in u. finio), unendlich, Mart. Cap. 2. § 203. Apul. de dogm. Plat. 1, 5.
in-dēfīnībilis , e (in u. definio), = ἀτέλεστος, Gloss. IV, 423, 41.
discernibilis , e (discerno), unterscheidbar, Eccl.
exscreātus , ūs, m. (exscreo), das Ausräuspern, ... ... Auswurf, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 11, 128: quidam hinnibilis, ibid. 5, 10, 119: exscr. parvi sanguinis, Cael. Aur. ...