animitus , Adv. (animus), von Herzen, Non. 147, 27.
ūnanimitās , ātis, f. (unanimus), die Einmütigkeit, Eintracht, Pacuv. tr. 109. Liv. 40, 8, 14 (Ggstz. discordiae fraternae, ibid. § 11).
ūnanimiter , Adv. (unanimis), einmütig, einträchtig, Vopisc. Tac. 4, 8 u. Eccl. (vgl. Rönsch Itala p. 230).
aequanimitās , ātis, f. (aequanimus), I) die billige Denkungsart gegen jmd., die Nachsicht, das geneigte Gehör, Ter. adelph. prol. 24 u.ö. – II) der Gleichmut, die ...
aequanimiter , Adv. (aequanimus), gleichmütig, geduldig, Tert. de pat. 8 sq. u.a. Spät. (s. Rönsch Itala p. 230): Compar. aequanimius, Cassian. coen. inst. 3, 10.
māgnanimitās , ātis, f. (magnanimus), die Hochherzigkeit, Cic. de off. 1, 152, oft b. Sen. u.a. (s. Rosengren de eloc. Sen. p. 36. Mahne Misc. Lat. 2. p. 54 sq.). ...
longanimitās , ātis, f. (longanimis) = μακροθυμία (Gloss.), die Langmütigkeit, Vulg. 2. Petr. 3, 15. Cassiod. hist. eccl. 5, 42.
longanimiter , Adv. (longanimis) = μακροθυμως, langmütig, Vulg. Hebr. 6, 15. Cassiod. hist. eccl. 10, 33.
māgnanimiter , Adv. (magnanimus), hochherzig, Lact. ad Stat. Theb. 11, 4. Cassian. inst. 7, 31 u.a. Eccl.
in-imitābilis , e, unnachahmlich, morum dulcedo ac suavitas, Vell.: opera, Quint.: hoc opus, Ambros.
pusillanimitās , ātis, f. (pusillanimis), die Kleinmütigkeit, Lact. de ira 5, 2. Vulg. psalm. 54, 9. Augustin. serm. 343, 1.
canīnus , a, um (canis, s. Prisc. 2, 59), zum Hunde gehörig, Hunde-, hündisch, I) ... ... die Zyniker, Augustin. de civ. dei 14, 20: dah. caninae aequanimitatis stupor, Tert. de pat. 2.
per-dūro , āvī, ātum, āre, I) intr.: A) ... ... , Plin. 17, 147: perd. apud alqm, Ter. Hec. 269: cotidie unanimiter in templo, Vulg. act. apost. 2, 46: in poculis, Augustin. ...