... , militia et grave Martis opus, Verg. Aen. 8, 516: opus belli, Prop. 3, ... ... Werk der Literatur, tantum opus, Liv.: caelatum novem Musis opus, Hor.: in utriusque ... ... ., Hor.: aggredi ad pacis maximum opus, Liv.: certatim ad hoc opus (dem Mord des Tyrannen) ...
... periculo opus esse, Sall.: cur properato opus esset, Cic.: opus est puellā servatā, Ov.: sibi ... ... quam (avaritiam tuam) refrenes aliquantulum opus est, Augustin. ep. 12: opus est multum vestiariis, quia ... ... 316, 33 nos non dicimus ›opus habeo, opus habebam‹, sed ›opus est mihi, opus erat mihi‹.
3. Opūs , ūntis, f. (Ὀ ... ... . 3, 705. – Dav. Opūntius , a, um, opuntisch, Cic. – Plur. subst ... ... 965;ντιοι), die Einwohner von Opus, die Opuntier, Liv.
Opūns , s. 3. Opūs.
cōpulo , āvī, ātum, āre (copula), als Band oder durch ... ... pererrat vicinasque platanos transitu suo copulat, Plin. ep.: interdum insulae iunctae copulataeque et continenti similes sunt, ... ... adversus ducem seditio exstiterit, Liv.: copulati matrimonio, ICt.: feminae plebeiis nuptiis copulatae, ICt. – m. ...
... die Fangleine, copulā vinctum ante se Thyum agere, Nep.: copulas in manibus gestare, Plaut.: copula detrahitur canibus, Ov. – ... ... ; ἄῤῥηκτος), Hor.: ut esset (Atticus) talium virorum copula, Nep.: copulae nuptiales, Apul.; u. so v. der ...
Asōpus (Āsōpos), ī, m. (Ἀσω ... ... der Asopiade (Nachkomme des Asopus) = Äakus, Ov. met. 7, 484. – u ... ... ;ίς), die Asopide, d.i. Tochter des Asopus, u. zwar v. der Ägina, ...
... , āre, u. populor , ātus sum, āri (1. populus), verheeren, verwüsten, ... ... populavit bona, Acc. fr.: agros populabatur, Cic.: uri sua popularique (pass.), Liv.: provinciae populatae, Cic.: populavit Achivos, ... ... verstümmelt, Verg.: caput iuvenis barbā et capillo populatum, Apul.: hamus populatus, der Lockspeise beraubt, ...
scopus , ī, m. (σκοπός), ... ... man schießt, Suet. Dom. 19 (Roth u. Ihm lesen scopulus, w. s.): übtr., nos ad hunc scopum dirigere, Cassian. coll. 1, 5.
propūs , podis, m. (πρόπους), der vor den Füßen des Sternbildes der Zwillinge befindliche Stern, Schol. ad Germanic. Arat. 146 (von Eyssenh. griech. geschr.).
opulus , ī, f., Feldahorn, Maßerle, Maßholder (Acer campestre, L.), Varro r. r. 1, 8, 3. Colum. 5, 6, 4 u. 7, 1; de arb. 16, 1. Plin. 17, 201.
Īnōpus , ī, m. (Ἰνωπός), ein Fluß auf der Insel Delos, Plin. 2, 229. Val. Flacc. 5, 105.
1. populo , āvī, āre (1. populus), das Volk jmdm. geneigt machen, pater mihi patriam populavit meam, Pacuv. tr. 79.
neopum , ī, n., Mandelöl, Plin. 15, 26.
... videbis gentes (Geschlechter) populosque universos migrasse sedem, Sen. – populi liberi... reges... ultimae gentes ... ... (Demokratie), in qua in populo sunt omnia, Cic.: populi potentiae (Demokratie) non ... ... 6. – b) einer Provinzialstadt, populi civitatum, populi urbium, ICt. – od. der ganzen Provinz ...
1. Canōpus , ī, f. (Κάνω ... ... ;σμός), dah. Canopus famosus, Iuven. 15, 46; vgl. 6, 84. ... ... R. – C) Canōpītēs , ae, m., der aus Kanopus Gebürtige, der Kanopite, Canopitae collyrium, Cels. ...
Aesōpus , ī, m. (Αἴσωπος), I) ... ... ) 2, 78. p. 176 Schenkl. – II) Claudius od. Clodius Aesopus, ein tragischer Schauspieler in Rom, Zeitgenosse und Freund Ciceros, in seinem Fache ...
opulēns , entis (opes), Nbf. v. opulentus, ... ... ., matrona quaedam pollens et opulens, Apul. met. 10, 19: non opulens, nec egens, Auson. ... ... 20, 5. p. 67, 38 Schenkl: omnia affluentia, omnia opulentia, Apul. de deo Socr. ...
2. Canōpus u. - os , ī, m. (Κάνωπος), ein Stern erster Größe im Schiffe Argo, einem Sternbilde auf der südlichen Halbkugel, nur im südl. Europa sichtbar, Manil. 1, 215. Plin. 2 ...
lagōpūs , podis, m. u. f. (λαγώπ ... ... m. ein Vogel mit rauhen Füßen, wahrsch. das Schneehuhn (Tetrao Lagopus, L.), Plin. 10, 133. – II) f. eine Pflanze, ...
Buchempfehlung
Der lyrische Zyklus um den Sohn des Schlafes und seine Verwandlungskünste, die dem Menschen die Träume geben, ist eine Allegorie auf das Schaffen des Dichters.
178 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro