spīcum , spīcus , s. spīca.
ulpicum , ī, n., eine Art Lauch, Plaut., Cato u.a.
Pīcumnus , ī, m. u. Pīlumnus , ī m., brüderliche Ehegötter des alten ländlichen Roms, denen man im Wohnsaale des Hauses, worin ein Neugeborener lag, ein Lager zu bereiten pflegte. Pilumnus sollte mit seiner Keule (pilum), womit ...
... spīca , ae, f. u. spīcum , ī, n. u. spīcus , ī, m. ... ... ) der hellste Stern im Gestirne der Jungfrau, die Kornähre, spicum illustre, Cic.: spica (Sing.), Colum. – b) v. ...
farreus , a, um (far), I) vom od. aus Getreide, vom od. aus Spelt (Dinkel), spicum, Paul. ex Fest. 280, 9: panis, Col. 7, 12, ...
spīculum , ī, n. (v. spicum), I) die Spitze, der Stachel, a) eig., zB. der Biene, Verg.: des Skorpions, Ov.: bes. eines Geschosses, eines Wurfspießes, einer Lanze (u. ...
extispex , spicis, m. (exta u. *specio), der ... ... sat. Men. 451: Genet. Plur., extispicium, Acc. tr. 419: extispicum, Tragic. inc. fr. 88. Cic. de div. 1, 12 ...
1. Pīlumnus , ī, m., s. Pīcumnus.
Stercutus , ī, m. (stercus), der Düngergott, nach einigen ein Beiname des ländlichen Saturnus nach anderen des Picumnus, Plin. 17, 50. Macr. sat. 1, 7, 25. Lact. ...
pervector , ōris, m. (perveho), der Überbringer, apicum, Briefbote, Symm. epist. 4, 65.
īnfēlīcitās , ātis, f. (infelix), I) die Unfruchtbarkeit ... ... Lage, die Unglückseligkeit, Armseligkeit, das Unglück, haruspicum, Cic.: inf. alcis in liberis, Liv.: Carthaginis, Flor.: operosa, Sen ...
lāserpīcifer (lāsarpīcifer), fera, ferum, laserpicum tragend, Cyrenae (s. lāserpīcium), Catull. 7, 4.
ars , tis, f. (vgl. artus, ūs, mhd ... ... artes urbanae, Jurisprudenz u. Beredsamkeit, Liv.: ara Mentoris, Varr. fr.: extispicum ars, Acc. fr.: poëtice est ars earum rerum, Varr. fr.: hanc ...
meus , a, um, Vokat. Sing. Maskul. mī ... ... , huic quadringentorum milium paulo amplius de adventicio denegem? Plin. ep.: bildl., haruspicum sunt verba haec omnia; nihil addo de meo, Cic. – u. ...
apex , picis, m. (apio), die ... ... die Schrift (vgl. Rönsch Itala p. 328), apicum oblator, Sidon.: bes. sacri od. Augusti apices, kaiserl. Schreiben, -Reskript, Sidon. u. spät. ICt.: lectores divinorum apicum, Cod. Theod.
sub-eo , iī, itum, īre, I) unter ... ... tempestates, Cic.: subeunda dimicatio (sc. capitis) totiens, quot coniurati superessent, Liv.: auspicum verba, Tac.: subeundus usus omnium, es müssen praktische Erfahrungen in allem gemacht ...
ac-cio , (ad-cio), īvī (iī), ītum, īre, ... ... L.) filio, Cic. de or. 3, 141. – accita scientia arsque haruspicum, von außen eingeführte, Tac.: accita lascivia, ausländisches Treiben, Tac. ...
1. carmen , minis, n. (aus *canmen v. ... ... Varr. LL.: lyricorum carmina, Quint.: c. lyricum, Porphyr. Hor.: c. epicum, Quint.: c. tragicum, Hor.: c. Aeolium, Hor.: c. funebre, ...
ob-tero , trīvī, trītum, ere, I) zermalmen, zerbrechen ... ... herabsetzen, herabwürdigen, calumniam, Cic.: omnia, iura populi, Liv.: aperte artem extispicum, Trag. inc. fr.: laudes eius, Curt.: Philippi res (Taten), ...
2. col-ligo , lēgī, lēctum, ere (con u. ... ... , pecuniam, Hor.: aquam uberiorem, Cic.: pluvias aquas, Quint.: curriculo pulverem Olympicum, Hor.: spiritum, Atem schöpfen, Quint. u. Petr.: diu ...
Buchempfehlung
Aristophanes hielt die Wolken für sein gelungenstes Werk und war entsprechend enttäuscht als sie bei den Dionysien des Jahres 423 v. Chr. nur den dritten Platz belegten. Ein Spottstück auf das damals neumodische, vermeintliche Wissen derer, die »die schlechtere Sache zur besseren« machen.
68 Seiten, 4.80 Euro