optātus , a, um, PAdi. (v. opto), erwünscht, ersehnt, willkommen, angenehm, rumor, Cic. labra, Prop.: mihi quaestor optatior nemo obtingere potuit, Cic.: optatissime frater, Cic.: optatissimum Ambiorigi beneficium, Caes. – mihi optatum illud est, ...
rēptātus , ūs, n. (repto), das Kriechen der Schnecke, Tert. de anim. 10: übtr., der Gewächse, Plin. 14, 13.
raptātus , ūs, m. (rapto), das Fortreißen, Chalcid. Tim. 43 C. 73. 81.
septātus , a, um, s. saeptātus.
exoptātus , a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. exopto), erwünscht, nuntius, Cic.: salve, exoptate gnate mi, Plaut.: teneone te, Antiphila, maxime animo exoptatam meo, Ter.: nihil exoptatius adventu meo, Cic ...
saeptātus , a, um (saeptum), mit einer Verzäunung umgeben, abgeschlossen, culmen, Mart. Cap. 2. § 208.
in-optātus , a, um, unerwünscht, unangenehm, Sen. exc. contr. 8, 6, 5.
acceptātus , a, um, Partic. v. accepto. – Compar. adjektiv., omni genere quod des, quo sit acceptatius (annehmbarer), adornandum est, Sen. de ben. 2, 7, 3 Haase u. Gertz (Fickert 2, 8, 1 ...
per-optātus , a, um, sehr erwünscht, gaudia, Firm. math. 3, 10, 5: dah. peroptātō (Abl. Neutr.), ganz nach Wunsch, Cic. de or. 2, 20.
per-exoptātus , a, um, sehr erwünscht, Gell. 18, 4, 2 (in der Tmesis).
praetemptātus , praetempto , s. praetentātus, praetento.
abitus , ūs, m. (abeo), I) der Fort ... ... insbes., der Rückzug, abitus (Genet.) causae, Sil.: abitus optatus, Sil. – II) meton., der Ausgang (als Ort ...
optātō , Adv. (optatus), erwünschterweise, nach Wunsch, Plaut. Amph. 658. Ter. Andr. 533. Cic. ad Att. 13, 28, 3. Verg. Aen. 10, 405. Commodian. instr. 2, 11, 12.
optātum , ī, n., s. optātus.
praetentātus (praetemptātus), Abl. ū, m. (praetento), das Probieren, Plin. 11, 140.
mox , Adv. (altindisch makšú, eilend), bald, ... ... den folgenden Jahren, a quo mox (nach 11 Jahren) principe Nero adoptatus est, Suet. – od. im Laufe der Zeit, nec amplius ...
opto , āvī, ātum, āre (Frequ. eines alten *opio, ere), sich etwas ausersehen, I ... ... Konjunktiv Perf. optassis, Plaut. mil. 669. – PAdi. optandus u. optatus, a, um, s. bes.
2. magis , Adv. (magnus), mehr (griech. ... ... Adii. u. Advv.: a) übh.: maxime fidus, Cic.: maxime exoptatus, Ter.: maxime celebratus, Sall. – b) insbes., α) wie ...
... schleifen, Verg.; vgl. Hector raptatus bigis, Verg.: viscera viri per silvas, Verg.: raptatur comis per vim ... ... retinet etc., Plaut.: sacer effera raptat corda pavor, Val. Flacc.: furore raptatus, Hieron. – poet m. Infin. (st. ad ...
bucco , ōnis, m. (bucca), der Tölpel ... ... salpitta, Arnob. 7, 33) geben zu lassen. Dah. die Atellanentitel bucco adoptatus u. bucco auctoratus, Pompon. com. fr. p. 228 R 2 ...
Buchempfehlung
Der junge Chevalier des Grieux schlägt die vom Vater eingefädelte Karriere als Malteserritter aus und flüchtet mit Manon Lescaut, deren Eltern sie in ein Kloster verbannt hatten, kurzerhand nach Paris. Das junge Paar lebt von Luft und Liebe bis Manon Gefallen an einem anderen findet. Grieux kehrt reumütig in die Obhut seiner Eltern zurück und nimmt das Studium der Theologie auf. Bis er Manon wiedertrifft, ihr verzeiht, und erneut mit ihr durchbrennt. Geldsorgen und Manons Lebenswandel lassen Grieux zum Falschspieler werden, er wird verhaftet, Manon wieder untreu. Schließlich landen beide in Amerika und bauen sich ein neues Leben auf. Bis Manon... »Liebe! Liebe! wirst du es denn nie lernen, mit der Vernunft zusammenzugehen?« schüttelt der Polizist den Kopf, als er Grieux festnimmt und beschreibt damit das zentrale Motiv des berühmten Romans von Antoine François Prévost d'Exiles.
142 Seiten, 8.80 Euro