2. instrūctus , Abl. ū, m. (instruo), I) ... ... a) eig. = ἀποσκευή, die Habe, Augustin. quaest. in genes. 2. qu. 47, 1. – b) im Bilde ...
implicātus , a, um, PAdi. (v. implico), ... ... loquendum, etwas gehindert im Reden, Amm. 26, 6, 18: Superl., quaestio ista obscurissima et implicatissima, Gell. 7 (6), 2, 15: implicatissimum aenigma ...
prae-sēmino , (āvī), ātum, āre, I) vorher ... ... 14 extr. – II) bildl.: 1) vorher ausstreuen, quaedam quaestionis huius lumina, Augustin. epist. 9, 2. – 2) zu etwas ...
subaudītio , ōnis, f. (subaudio), das Dabeiverstehen, ... ... Boëth. inst. arithm. 1, 28. p. 60, 12 Fr. Hieron. quaest. Hebr. in reg. 2, 3, 13. Augustin. de serm. dom ...
circulāris , e (circulus), kreisförmig, kreisrund, motus (Ggstz. motus rectus), Augustin. de div. quaest. qu. 29. Chalcid. Tim. 104 u. 149: flexus circulares, Mart. Cap. 6, § 660: circulari quādam ratione ...
concavitās , ātis, f. (concavus), die Höhlung, Höhle ... ... 1, 14: c. ligni, Augustin. in psalm. 80, 5 u. quaest. in exod. 113: palati, Fulg. myth. 1, 15: dicunt quod ...
capitellum , ī, n. (Demin. v. caput, s ... ... ., das Säulenkapitäl, Vulg. 3. regg. 7, 16. Augustin. quaest. in exod. 110. Coripp. 4, 59. Isid. 15, 8, ...
incantātor , ōris, m. (incanto), der Zauberer, ... ... Porphyr. Hor. ep. 2, 2, 209. Augustin. serm. 376, 4; quaest. in genes. 2. qu. 22 u. 23. Vulg. deut. ...
explicātor , ōris, m. (explico), der Entwickler, Erörterer, Verdeutlicher, commodior expl., Cic. de inv. 2, ... ... explicator prudens, severus, gravis (v. Thukydides), Cic. or. 31: grandis quaestionis expl., Augustin. epist. 31, 7.
rubrīcātus , a, um (rubrico), rot gefärbt (angestrichen), rot gemalt, Petron. 46, 7. Priap. 73, 2 ... ... exod. 26, 14 u. 35, 23. Augustin. in exod. 2. quaest. 177, 23. Marc. Emp. 34.
ingravātio , ōnis, f. (ingravo), I) die Beschwerung ... ... , 13, 7. – II) die Verhärtung, cordis, Augustin. quaest. in gen. 2, qu. 30 in.
dē-propitio , āre = εξιλάσκομαι, günstig stimmen, versöhnen, aussöhnen, Vulg. interpr. bei Augustin. quaest. in heptat. 2, 133.
epilogicus , a, um (επιλογικός), zum Epiloge gehörig, quaestio, Cur. Fortunat. art. rhet. 2, 7.
sympoticus , a, um (συμποτικός), zum Gastmahle gehörig, quaestiunculae, Gell. 6, 13 lemm.
īnfitiālis , e (infitiae), in Abrede stellend, ablehnend, quaestio, Cic. top. 92: status, Quint. 3, 6, 15 u. 32.
pecūniālis , e (pecunia), zum Gelde gehörig, Geld-, quaestus, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 5, 147.
sincēriter , Adv. (sincerus) = sincere, Gell. 13, 16 (17), 1. Cod. Iust. 8, 28, 10. Augustin. quaest. 66, 1.
pāgānismus , ī, m. (paganus), das Heidentum, Augustin. de div. quaest. qu. 83.
prīncipālis , e (princeps), I) der erste, ursprüngliche, ... ... vornehmste, hauptsächlichste, A) im allg.: vir, Apul.: quaestio, Quint.: principale fuit, Hauptsache, Sache von Wichtigkeit, Plin. – Compar ...
cōnscrīptio , ōnis, f. (conscribo), das Verfassen, Abfassen ... ... : c. de superis talis, Arnob. 5, 44: Plur., falsae conscriptiones quaestionum, falsche Aufzeichnungen, Fälschung der Untersuchungsprotokolle, Cic. Cluent. 191: omnium generum ...
Buchempfehlung
Autobiografisches aus dem besonderen Verhältnis der Autorin zu Franz Grillparzer, der sie vor ihrem großen Erfolg immerwieder zum weiteren Schreiben ermutigt hatte.
40 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro