rogāmentum , ī, n. (rogo), die Frage, Apul. de Plat. 3. p. 265 H.
interrogāmentum , ī, n. (interrogo) = πεῦσις, die Frage, Gloss. II, 406, 37.
exacervo , āvī, āre, sehr häufen, eo utimur, ubi exacervando aliquid interrogamus, Aquil. Rom. de fig. sent. 11: satisne in me magnas videor exacervasse discordias? Boëth. cons. phil. 1, 4. p. 9, 7 Obb. – ...
rogo , āvī, ātum, āre (verwandt mit rego ›nach ... ... Coniunctiv, qui rogarat, ubi nata esset, diceret, Plaut.: rescribas nobis ad omnia rogamus, Brut. in Cic. ep.: Caesar consolatus rogat, finem orandi faciat, ...
mitto , mīsī, missum, ere, gehen-, laufen lassen, ... ... , se patrem missum facturum esse, Cic. – u. außerhalb der Gerichtssphäre, rogamus, ut mittas, laß ihn ungestraft gehen, Petron. – d) aus ...
faveo , fāvī, fautum, ēre (nach Bücheler Nbf. v. ... ... iniquus iudex est, qui aut invidet aut favet, Cic.: iudices, ut faveant, rogamus, Quint.: invidi et faventes, Tac. dial. – b) v. Tieren ...
af-fundo (ad-fundo), fūdī, fūsum, ere, hinzugießen, -schütten, I) eig.: aquam alci rei, ... ... ) poscere vitam, Ov.: regesque tui cum supplice mundo adfusi, vinci socerum patiare rogamus, Lucan.: Cleopatra affusa Caesaris genibus, Flor.