sacerdōs , ōtis, c. ( aus *sacri-dōs, › ... ... sacerdotes Cereris, Priesterinnen, Cic.: Fonteia sacerdos, Vestalin, Cic.: Vestae sacerdos, Vestalin, Ov.: Phoebi sacerdos, Priester, Verg.: sacerdotes arvorum ... ... Bona Dea schleichen wollte, Cic. – als Apposition, regina sacerdos, v. der Rhea, die ...
cōn-sacerdōs , dōtis, c., Mitpriester, -erin, Eccl.
archisacerdōs , ōtis, m., der Oberpriester, Ven. Fort. carm. append. 34.
pseudosacerdōs , ōtis, m., der Afterpriester, Ignat. ep. interp. ad Magnes. 3.
Diālis , e (Δίς = *Dis in Diespiter ... ... gehörig, Flamen Dialis, Cic. fr. u. Liv., od. sacerdos Dialis, Suet., od. bl. Dialis, Tac., der Eigenpriester Jupiters: ...
Hēlios od. - ius , ī, m. (Ἥλ ... ... , 22, 3. p. 606, 13 D 2 . (synk. Heli sacerdos). – griech. Genet. Heliu trapeza (Ἡλίου ...
līniger , gera, gerum (linum u. gero), in Leinen gekleidet, von den Priestern der Isis, sacerdos, Claudian.: turba, Priester der Isis, Ov.: dass. grex, ...
Brontōn , ōntis, m, (Βροντῶν ... ... Beiname des Jupiter, Iovi sancto Brontonti, Corp. inscr. Lat. 6, 432: sacerdos dei Brontontis, Corp. inscr. Lat. 6, 733.
ergenna , ae, m., lat.-etrusk. Wort = sacerdos, Gloss. V, 656, 58 (Pers. 2, 26 Priestertitel; vgl. Wölfflins Archiv 10, 186).
sacerda , ae, f. (Nbf. v. sacerdos als fem.), die Priesterin, Corp. inscr. Lat. 8, 3307.
vittātus , a, um (vitta), mit einer Binde umwunden, -versehen, capilli, Ov.: vacca, Ov.: sacerdos, Vestalin, Iuven.: frons, Avian.: coronae spiceis bittatis (= vittatis), Corp. inscr. Lat. 6, 2099 II 25 (Act. Arv. ...
Cupencus , ī, m., ein Rutuler, von Äneas getötet, Verg. Aen. 12, 539, wozu Servius bemerkt, daß cupencus bei den Sabinern sacerdos, beziehungsweise sacerdos Herculis.
sacerdus , ī, m. (Nbf. v. sacerdos), der Priester, Corp. inscr. Lat. 6, 733 (s. Schuchardt Der Vokalismus usw. 2, 100).
lūstrātor , ōris, m. (1. lustro), I) der ... ... Apul. apol. 22. – II) der Reiniger, Sühner, Gallus sacerdos ac lustrator, Schol. Juven. 6, 542.
triennālis , e (tres u. annus), dreijährig, sacerdos, Ambros. de virgg. 2, 6. no. 39: tempus, Gregor. epist. 12, 20. Vgl. Gloss. II, 201, 44 ›triennalis, τριετηρικός‹.
suprāfātus , a, um (supra u. fari), oben gesagt, obgedacht, sacerdos, Sidon. epist. 5, 14, 3.
sacerdōtia , ae, f. (sacerdos), die Priesterin, Corp. inscr. Lat. 13, 1754.
sacerdōtium , iī, n. (sacerdos), das Priestertum, Priesteramt, die Priesterwürde, Albā oriundum sacerd., Liv.: sacerd. summum (bei den Juden), Sulp. Sev.: ebenso sacerd. maximum Lact.: sacerdotio praedita (Vestalis), Cic.: sacerdotium ...
sacerdōtula , ae, f. (Demin. v. sacerdos), die Priesterin, Varro LL. 5, 130. Veran. bei Paul. ex Fest. 203, 1. Paul. ex Fest. 93, 6.
sacerdōtālis , e (sacerdos), priesterlich, collegia, Lampr. Comm. 12, 1: ludi, die die Priester beim Antritt ihres Amtes gaben, Plin. ep. 7, 24, 6: nomen, bei den Priestern üblicher, Macr. sat. 3, 5, ...
Buchempfehlung
Epicharis ist eine freigelassene Sklavin, die von den Attentatsplänen auf Kaiser Nero wusste. Sie wird gefasst und soll unter der Folter die Namen der Täter nennen. Sie widersteht und tötet sich selbst. Nach Agrippina das zweite Nero-Drama des Autors.
162 Seiten, 8.80 Euro