rigor , ōris, m. (rigeo), das starre Wesen, ... ... Tac.: iuris, ICt.: antiquus rigor et nimia severitas, Tac.: cui placuit pro constantia rigor, Sen.: hoc meus meruit rigor? (gegen die Liebe), Sen. ...
dubiē , Adv. (dubius), schwankend, I) subjektiv ... ... luceat, Sen. de ben. 4, 16, 3: Herculanensis oppidi pars ruit dubieque stant etiam quae relicta sunt, Sen. nat. qu. 6, 1, 2: ...
penes , Praep. m. Acc. (endungsloser Lokativ zu ... ... quam penes amantum summa summarum redit, Plaut. truc. 4: imperii iura penes Constantinum et Licinium devenere, Aur. Vict. epit. 41, 1. – II) ...
Thūlē (Thȳlē), ēs, f. (Θούλη), ... ... . § 595 u. § 616 (Eyssenh. Thyle). Eumen. pan. Constant. 7, 2 (codd. Thile, Tyle). Arnob. 6, 5 (Reiff ...
tremo , uī, ere (τρέμω), zittern ... ... offensam Iunonem, Ov.: non praesidum gladios tremunt, quo minus veram et solidam libertatem constanti mente defendant, Lact. 5, 13, 17: tremenda sunt iudicia tua, Augustin ...
calix , icis, m. (κύλιξ), eine ... ... als Küchengeschirr = Schüssel, Topf, Cato u. Varr. LL.: stant calices: minor inde fabas, olus alter habebat, Ov.
ā-veho , vēxī, vectum, ere, ab-, wegführen, - ... ... , zu usw., Verg. Aen. 1, 512. – übtr., alqm instanti leto, entreißen, Sil. 17, 382. – Passiv avehi medial ...
fugāx , ācis (fugio), flüchtig, I) eig. ... ... omnia brevia, fugacia, caduca existima, Cic.: bona fugacissima, Sen.: mortalis et fugax substantia, Hieron. – B) mit Genet. = etw. fliehend, ...
Pylus u. Pylos , ī, f. (Πύλος), Name zweier Städte im Peloponnes, die eine in Messenien, ... ... , Mart.: u. so ultra Pyliam senectutem, Incert. (Eumen.) pan. Constant. Aug. 21, 4.
oculus , ī, m. (Demin. v. *ocus, ... ... . ep.: oculi duri, starre, Plaut: eminentes, Cic.: errantes, Cic.: exstantes, Suet.: felinei, Serv. ad Verg.: flentes, Boëth.: fulgentes, Hor.: ...
cursus , ūs, m. (curro), der Lauf, ... ... .: dum furor in cursu est, currenti cede furori, Ov.: sex ubi, quae restant, luces Aprilis habebit, in medio cursu tempora veris erunt, Ov. – ...
certus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... certus ac definitus locus, Cic.: c. fines, Cic.: cursus certi et constantes, Cic.: certa verba, Cic.: certum statumque vectigal, Suet.: c. lucrum, ...
tantus , a, um ( von tam, wie quantus ... ... , cui scis intercessum esse, tantam vim habet, ut magis iratorum hominum studium quam constantis senatus consilium esse videatur, Cic.: si bellum tantum erit, ut vos aut ...
dē-fluo , flūxī, ere = καταῤῥέω, abfließen, I ... ... .: per arbores non defluunt imbres, Plin.: per Iberas et Hyrcanos diu et multum distantibus alveis defluunt (v. zwei Flüssen), Mela. – m. Abl. ...
... durch einen Subjektsatz od. durch ein bestimmtes Substantiv im Nominativ, endlich wieviel? daran gelegen ist, durch Advv. od ... ... pascantur necne, quid refert? Cic. – d) refert m. einem bestimmten Substantiv als Subjekt, usque adeo magni refert studium atque voluptas, Lucr. 4 ...
meminī , nisse (vgl. μέμνημαι; zu moneo, alt ... ... mei, denke an mich (vergiß nicht an mich zu schreiben), Cic.: meminisse constantiae, Cic.: mortis, Mart.: leti paterni, nicht zu rächen vergessen, Val ...
bīduum , ī, n. (bis u. dies), der ... ... biduum, Vulg. Iosue 20, 5: iam ante biduum, Auct. inc. pan. Constant. Aug. 16, 5: in biduum, Liv. 10, 23, 1. ...
īn-fero , intulī, illātum, īnferre, hinein - od ... ... einhertritt, Plaut.: ut magnifice infert sese, Plaut. – feindl., effusi se stantibus vobis intulerint, Liv.: adeo concitato impetu inferre se, ut etc., Liv. ...
cervīx , īcis, f., der Nacken, das ... ... in cervice longe procurrente, ubi fauces rubri maris VII mil. D passuum ab Arabia distant, Plin. – / Genet. Plur. cervicium bei Charis. 124, ...
faciēs , ēi, f. ( zu facio; vgl. Gell ... ... (Kampfesarbeit) varia, incerta, foeda atque miserabilis, Sall.: facie (poma Tiburtia) praestant, sie sehen nur schöner aus, Hor.: sub his per latus omne ...
Buchempfehlung
Demea, ein orthodox Gläubiger, der Skeptiker Philo und der Deist Cleanthes diskutieren den physiko-teleologischen Gottesbeweis, also die Frage, ob aus der Existenz von Ordnung und Zweck in der Welt auf einen intelligenten Schöpfer oder Baumeister zu schließen ist.
88 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro