substantia , ae, f. (substo), der Bestand, ... ... Wesen, Existenz, Quint.: non habere substantiam, nicht existieren, kein Wesen haben, Sen.: diversae esse substantiae, Frontin.: non est propria in ista nube substantia nec corpus est, sed mendacium, sine re similitudo Sen ...
substantiālis , e (substantia), I) wesentlich, Tert. de res. carn. 45 u.a. Eccl. – II) übtr. selbständig, tutela (Schutzgeist), Amm. 14, 11, 25: potestates, Geister, Amm. 21 ...
substantiālitās , ātis, f. (substantialis), die Wesentlichkeit, Hieron. in Didym. de spir. scto c. 15. Cassiod. hist. eccl. 7, 14.
substantiāliter , Adv. (substantialis), wesentlich, Tert. adv. Valent. 7 u.a. Eccl.
cōn-substantiālis , e, von gleichem Wesen, gleich beschaffen, Eccl. – Dav. Adv. cōnsubstantiāliter , Eccl.
supersubstantiālis , e (super u. substantia), zum Lebensunterhalte notwendig, panis, Vulg. Matth. 6, 11.
ex-sūcus ( ex-succus ), a, um, saftlos, iuvenis membris exsucior, Auct. itin. Alex. 6 (14): corporis substantia exsucior, Tert. de anim. 51. – übtr., aridi et exsuci ...
con-duplico , āvī, āre, verdoppeln, idem hic tibi ... ... Lucr. 3, 71: tenebrae conduplicantur, Pacuv. tr. 412: eo modo conduplicabitur substantia spiritus, Augustin. ep. 147, 51: P conduplicatur, ›reperio repperi‹, Prisc ...
prōlātīvus , a, um (prolatus v. profero), aus dem Munde hervorgehend gesprochen (Ggstz. substantialis, was Fleisch geworden), verbum, Ambros. in Luc. 1. § 5 u.a. Eccl.
īn-speciātus , a, um, ungestalt[et], substantia, Tert. adv. Val. 10 extr.
in-concrētus , a, um, unkörperlich, substantia, Nazar. pan. 14, 2.
dissipābilis , e (dissipo) = σκεδαστός, leicht zerstreubar, ... ... nachgiebig) est maxime et dissipabilis, Cic. de nat. deor. 3, 31: substantia diss., Chalcid. Tim. 37 A.; 52 u. 103.
substantīvus , a, um (substantia), selbständig, für sich selbst bestehen könnend, res, Tert. adv. Prax. 26 u.a.: verbum, das Verbum sum als selbständiges Prädikat, Prisc. 8. 51.
porrigibilis , e (porrigo) = εκτατικός, zum Ausstrecken geeignet, ausstreckbar, crurum et brachiorum porrigibilis et flexuosa substantia, Chalcid. Tim. 44 E.
sōtēriciānus , a, um (soter), zum Heilande gehörig, substantia, Tert. adv. Val. 27.
substantiola , ae, f. (Demin. v. substantia), das kleine Vermögen, Hieron. epist. 108, 26 u. 123, 14.
substantīvālis , e (substantivus) = substantialis, Tert. adv. Valent. 27.
fugāx , ācis (fugio), flüchtig, I) eig. ... ... omnia brevia, fugacia, caduca existima, Cic.: bona fugacissima, Sen.: mortalis et fugax substantia, Hieron. – B) mit Genet. = etw. fliehend, ...
tūtēla , ae, f. (tueor), das Ins-Auge-Fassen, ... ... dea Fortuna tutela, Corp. inscr. Lat. 6, 178 u. 179: substantialis tutela (v. der Adrastia), Amm. 14, 11, 25. – ...
dī-lapido , āvī, ātum, āre (dis u. lapido), ... ... . 241, 23: facultates, Cod. Theod. 14, 3, 14: facultates paternae substantiae, Firm. math. 6, 10: censum omnem, Hieron. epist. 3, ...
Buchempfehlung
1889 erscheint unter dem Pseudonym Bjarne F. Holmsen diese erste gemeinsame Arbeit der beiden Freunde Arno Holz und Johannes Schlaf, die 1888 gemeinsame Wohnung bezogen hatten. Der Titelerzählung sind die kürzeren Texte »Der erste Schultag«, der den Schrecken eines Schulanfängers vor seinem gewalttätigen Lehrer beschreibt, und »Ein Tod«, der die letze Nacht eines Duellanten schildert, vorangestellt. »Papa Hamlet«, die mit Abstand wirkungsmächtigste Erzählung, beschreibt das Schiksal eines tobsüchtigen Schmierenschauspielers, der sein Kind tötet während er volltrunken in Hamletzitaten seine Jämmerlichkeit beklagt. Die Erzählung gilt als bahnbrechendes Paradebeispiel naturalistischer Dichtung.
90 Seiten, 5.80 Euro