... . Acc. u. Infin., laudem statuo esse maximam, Cic.: statui in eo me non officii solum fructum ... ... .: pretium arti, Ter.: statuto loco, Cic.: dies est statutus comitiis, Liv.: st. ... ... rus ut irem iam heri mecum statueram, Plaut. Pseud. 549: statuunt, ut decem milia hominum in ...
... Stellung, minax, Hor.: citharoedicus, Apul.: illo statu sibi statuam fieri voluit... ex quo factum ... ... statum, Cic.: hic belli status erat, Tac. – caeli status imbrifer, procellosus et imbrifer ... ... Großjährigkeit, ICt. – d) status causae od. bl. status, bei Rednern, der ...
... statuae veterum hominum, Cic.: statua aurata, Liv.: statua Arvernorum (für die Arv.), Plin.: statuam fundere ducereve ex aere, Sen.: statuam alci ponere od. ... ... statuā pallidior, Catull. – a statuis, der Aufseher über die Statuen, Corp. inscr. Lat ...
1. status , a, um, s. sisto.
tatula , ae, m. (Demin. v. tata), Väterchen, Corp. inscr. Lat. 9, 1666.
citātus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... continuis citatior solito amnis, Liv.: Rhenus per fines Trevirorum citatus fertur, Caes.: citatus ambulet milia passuum minime duo, Scrib.: ferunt citati ... ... insbes., α) als mediz. t. t., pulsus arteriarum stabilis aut citatus aut tardus, Plin. ...
optātus , a, um, PAdi. (v. opto), ... ... ? Cic. – subst., optātum, ī, n., das Erwünschte, der Wunsch, praeter optatum meum, Cic.: optatum impetrare, Cic.: optatis meis fortuna respondit, Cic.: ...
... parva, Cornif. rhet.: quadrata, Plin.: homo staturae procerae, Suet.: staturā procerus, Treb. Poll., procerior, Vopisc.: vir praecipuae staturae, Colum.: statura utrique mediocris, Iustin.: homines tantulae staturae, Caes.: quā facie fuerit, quā staturā, Cic. – b) ...
natātus , ūs, m. (nato), das Schwimmen, Pallad. 1, 17, 2. Claud. IV. cons. Hon. 348; rapt. Pros. 3, 333. Auson. Mos. 90. 275. 344: marinus (im Meere), Apul. met. ...
dōtātus , a, um, PAdi. (v. doto), I) reichlich-, wohl ausgestattet, uxor, Plaut.: Aquilia, Cic.: coniunx, Hor.: subst., nupsit dotatae (eine Reiche), Pompon. com. 89. – II) übtr., gehörig ...
notātus , a, um, PAdi. (v. noto), kenntlich, ausgezeichnet, quam maxime notatae similitudines, Cornif. rhet. 3, 37: quo nobis notatior sit similitudo, ibid.: homo omnium scelerum libidinumque notis notatissimus, Cic. de domo 23.
pōtātus , ūs, m. (poto), das Trinken, vinum potatui affatim sufficiens, Apul. met. 7, 10: neque potatus obicis filio, Sen. contr. 2, 1 (9), 6.
rūtātus , a, um (ruta), mit Raute versehen, lacerti, mit Raute bedeckt, eingehüllt, Mart. 10, 48, 11: mustum, mit Raute angemacht, Plin. 19, 156: oleum, Pelagon. veterin. 2 (26 Ihm).
rotātus , ūs, m. (roto), die kreisförmige Drehung (Umdrehung ), Stat. Ach. 2, 417. Auson. Mosell. 362. Chalcid. Tim. 36 C. 58. 94.
mūtātus , Abl. ū, m. (muto), das Verändern, Vertauschen, Wechseln, Tert. de pall. 4.
optātum , ī, n., s. optātus.
astātus , s. hastātus.
dentātus , a, um (dens), I) mit Zähnen ... ... Zähnen geboren wurden, M'. Curius Dentatus, Plin. – prägn., vir, wohl bezahnt, Plaut.: ... ... adunca, ex omni parte dentata et tortuosa serrula, Cic.: in modum forficis dentatum ferrum, Veget. mil.: serra, Plin.: ...
ūsitātus , a, um, PAdi. (*usito), gewöhnlich, ... ... ist gewöhnlich, gebräuchlich, Cic.: u. so usitatum est m. folg. Infin. od. Acc. u ... ... 16, 1: cum eas non solum refelli, sed etiam accusari sciamus usitatum esse, Quint. 5, 5 ...
hastātus , a, um (hasta), mit einem Wurfspieße versehen ... ... Liv.: u. vollst. decumus ordo hastatus, Liv. – b) primus (secundus) hastatus (sc. centurio), der Hauptmann der ersten (zweiten) Kompanie ... ... , Veget. mil. 2, 8: centurio hastatus primus leg. IIII., Corp. inscr. Lat. 2, ...
Buchempfehlung
Beate Heinold lebt seit dem Tode ihres Mannes allein mit ihrem Sohn Hugo in einer Villa am See und versucht, ihn vor möglichen erotischen Abenteuern abzuschirmen. Indes gibt sie selbst dem Werben des jungen Fritz, einem Schulfreund von Hugo, nach und verliert sich zwischen erotischen Wunschvorstellungen, Schuld- und Schamgefühlen.
64 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro