prōspero , āvī, ātum, āre (prosper), I) einer Sache ... ... victoriam, Liv.: coepta, Tac.: decreta patrum, Hor.: rei publicae consilia, Tac.: petitorum (der Bewerber) eventus, Inscr.: mala averruncare, bona prosperare, Apul.: ...
petītrīx , trīcis, f. (Femin. zu petitor, s. Eutych. 455, 30 K.), I) die Bewerberin um ein Amt, Ps. Quint. decl. 252. – II) als gerichtl. t. t., die ...
tribūtor , ōris, m. (tribuo), der Geber, mundus tributor est et praestitor omnium, quae mortalibus videntur bona, Ps. Apul. Ascl. 27.
generōsus , a, um (genus), I) edel, 1 ... ... von Geburt od. Beschaffenheit, v. Menschen, Cic. u.a.: generosior petitor, Hor.: fortissimum quemque generosissimum (existimo), Sall. – v. Tieren, ...
linteāmen , inis, n. (linteum), I) Leinenzeug, leinene Wäsche, lotum, Lampr. Heliog. 26, 1: boni linteaminis appetitor, et quidem puri (purem = nicht mit Purpur durchwebtem), Lampr. Alex ...
quīnquiēs (quinquiēns), Adv., fünfmal, Cic. u.a ... ... Cic.: M. Marcellus ille qu. consul. Cic.: aber Vespasiano septies et Tito quinquies consulibus, zum fünften Male, Spart. Hadr. 1, 3.
bipartītē , Adv. (bipartitus) = bipartito (s. bipartio), Boëth. Aristot. top. 6, 5. p. 709.
ostreātus , a, um (ostrea), gleichs. mit Austernschalen besetzt, grindig, schorfig, quasi ostreatum tergum ulceribus gestito (nämlich von Schlägen), Plaut. Poen. 398.
mūtitātio , ōnis, f. (mutito), das abwechselnde Traktieren, Kränzchenhalten, Fast. Praenest. Apr. im Corp. inscr. Lat. 1 2 . p. 135.
latitātio , ōnis, f. (latito), das Sichversteckthalten, das Sichverstecken, Quint. 7, 2, 46. Ulp. dig. 42, 4, 7. § 9.
latitātor , ōris, m. (latito), einer, der sich versteckt hält, Eccl.
cōnsulātus , ūs, m. (consul), die Konsulwürde, ... ... Konsulat, I) eig., in Rom: candidatus consulatus, Vell.: consulatus competitores, Suet. – c. ordinarius (s. cōnsul ordinarius unter consul), ...
īnstitūtor , ōris, m. (instituo), I) der Errichter ... ... Betreiber, Sen. de ben. 6, 17, 1 Haase (Gertz liest institores): materiae, Schöpfer, Lact: et hominis et universitatis creator et institutor, ...
rēctitātor , ōris, m. (*rectito, Intens. v. rego), der Lenker, ratis, Poëta ap. Mar. Victorin. 3, 2, 9. p. 103, 18 K.
iactitātor , ōris, m. (iactito), der Sich-vielWisser auf etw., Prahler mit etw., Alcim. Avit. epist. 4. p. 31, 16 Peiper.
factitātio , ōnis, f. (factito), das Hervorbringen, Schaffen, Tert. adv. Hermog. 31 sq. Ps. Soran. qu. medic. 31.
appetītrīx , trīcis, f. (Femin. zu appetitor), die nach etwas trachtet, Augustin. de contin. 3, 6 codd. Vatic.
iactitātio , ōnis, f. (iactito), die marktschreierische Anpreisung, Ambros. de Helia 8.
factitātor , ōris, m. (factito), der Verfertiger, Tert. Prax. 18 u.a.
ex-pergīscor , perrēctus sum, pergīscī (aus *exper-grīscor, ... ... , erwachen, I) eig.: si dormis, expergiscere, Cic.: cum somno repetito simul cum sole experrectus essem, Cic.: ut ter aut quater expergisceretur, Suet. ...
Buchempfehlung
Stifters späte Erzählung ist stark autobiografisch geprägt. Anhand der Geschichte des jungen Malers Roderer, der in seiner fanatischen Arbeitswut sich vom Leben abwendet und erst durch die Liebe zu Susanna zu einem befriedigenden Dasein findet, parodiert Stifter seinen eigenen Umgang mit dem problematischen Verhältnis von Kunst und bürgerlicher Existenz. Ein heiterer, gelassener Text eines altersweisen Erzählers.
52 Seiten, 4.80 Euro