vacerra , ae, f., I) ein eingeschlagener Pfahl (vgl. Fest. 375 [a], 3); dah. Plur. vacerrae, die Bepfählung, Bepflöckung, als Vermachung von Pfählen für das ...
vacefīo , s. vacuefacio /.
malvāceus (malvācius), a, um (malva), malvenförmig, Plin. 21, 19. Vgl. Charis. 37, 16 u. 155, 16. Exc. ex Charis. 551, 38. Prisc. 3, 44.
vacerrōsus , a, um (vacerra), gleichs. (mit Pfählen) im Kopfe vernagelt, mit einem Sparren im Kopfe = wahnwitzig, verrückt, Aug. bei Suet. Aug. 87, 2.
clātro ( nicht clāthro), āre (clatr i), mit einem Gitter versehen, vergittern, vacerras seris transversis, Col. 9, 1, 4. – clātrātus, a, um, s. bes.
... et milite illic et pecuniā vacet, Liv. – b) m. ab u. Abl.: a ... ... et elegiam vacabit in manus sumere, Quint.: hactenus indulsisse vacat, Verg.: si vacet annales nostrorum audire laborum, Verg. – nobis venari nec vacat nec licet, Plin. ep.: cui esse diserto vacet, Quint.: ut tandem curare corpus exanimum amicis vacavit, Curt. – ...
vacuefacio , fēcī, factum, ere (vacuus u. facio), ... ... , aufheben, circumcisiones, Lact. 4, 17 in. – Passiv Nbf. vacefīo, fierī, wov. vacefit, Lucr. 6, 1003 u. 1015.
sermo , ōnis, m. (1. sero), die zwischen mehreren ... ... die sich dem Gesprächston annähernde kunstlose Rede, ut rursus vaces sermoni, quem apud municipes meos habui, Plin. ep. 1, 8, 2 ...
nūbēs , is, Genet. Plur. nūbium, f. ( von ... ... – 4) die trübe-, traurige Lage, pars vitae tristi cetera nube vacet, Ov.: rei publicae, Cic. – 5) eine Wolke ...
2. illīc , Adv. (1. illic), I) v. ... ... diesem Falle, bei dieser Gelegenheit, res publica et milite illic et pecuniā vacet, Liv.: ego illic me autem assimulabam quasi stolidum, Plaut.: illic, ubi, ...
obsideo , sēdī, sessum, ēre (ob u. sedeo), I ... ... 2) übtr.: a) besetzt halten, innehaben, nihil est, quod vacet corpore; corporibus omnis obsidetur locus, mit K. ist jeder Raum angefüllt, ...
unde-cumque (- cunque ), Adv., I) woher nur immer ... ... undecumque Varro, Ter. Maur. 2846. – / In der Tmesis, unde vacefit cumque locus, Lucr. 6, 1015. sq.