1. centuriātus , ūs, m. (v. 1. centurio), ... ... (der Legionssoldaten) in Zenturien, ubi ad decuriatum aut centuriatum convenissent, Liv. 22, 38, 3 (wo Madvig [ Emendatt. Liv. ...
rogo , āvī, ātum, āre (verwandt mit rego ›nach ... ... e) m. folg. Fragesatz: rogo, num quid velit? Ter.: rogavi, pervenissentne Agrigentum, Cic.: rogant, cur malimus etc., Varro LL.: rogant me servi, ...
vēneo (vaeneo), vēniī, vēnīre (st. venum eo, ... ... t.t., meistbietend verpachtet werden, quanti venierant, Cic.: quam magno venissent, Cic. – / Perf. venicit, Corp. inscr. Lat. 1, ...
1. dē-cīdo , cīdī, cīsum, ere (de u. ... ... ein obliegendes Geschäft u. dgl., post decisa negotia, Hor.: post decisa quae obvenissent negotia, Suet.: hoc loco praeter nomen cetera propriis decisa sunt verbis, mit ...
dē-ficio , fēcī, fectum, ere (de u. facio), ... ... cuncta Gallia deficeret, Caes.: ut civitates eius insulae, quae semel in amicitiam nostram venissent, numquam postea deficerent, Cic. – ne civitas eorum impulsu (auf ihren ...
ob-venio , vēnī, ventūm, īre, I) absichtlich bei etwas ... ... ), Liv.: u. so id obvenit vitium, quod etc., Cic.: quaecumque obvenissent, Suet. – b) an jmd. kommen, ...
... , qui ad eum confugerant, convenit, Caes.: cum legati eum in itinere convenissent, Caes.: ad Tempe Thessalica Philippus est conventus, Liv.: Bruti pueri Laodiceae ... ... Sall. u. Liv., non convenit, Iustin.: si condiciones pacis non convenissent, Liv.: pax ita convenerat, ut Etruscis Latinisque fluvius Albula ...
tenebrae , ārum, f. (dissimiliert aus *temebrae für ... ... war, Nep.: primis tenebris movit, Liv.: quo cum primis se intendentibus tenebris pervenissent, Liv.: ferunt Ti. Caesari fuisse naturam ut expergefactus noctu paulisper haud alio ...
... , ablaufen, ausfallen, ut initia belli provenissent, Tac.: sine malo, Plaut. – prägn., gut vonstatten ... ... .: non ignavum et, si provenisset, atrox consilium iniit, Tac.: si destinata provenissent, Tac.: quidquid cogitaret volveretque animo, quamlibet magnum, id esse proventurum, ...
cōnsocio , āvī, ātum, āre, vergesellschaften, sozial, ... ... non cum malefico usum ullius rei, Phaedr.: cum iis, qui ad se tuendos venissent, omnia sibi esse consociata, Liv. – cum Themisto consociata res, Liv.: ...
sub-venio , vēnī, ventum, īre, I) ... ... filio subvenit, Caes.: absol., priusquam ex castris subveniretur, Sall.: nisi Romani subvenissent, Liv.: ni castris exciti repente pedites equitesque in tempore subvenissent, Liv. – 2) übtr., jmdm. zu Hilfe kommen, ...
īnscītia , ae, f. (inscitus), I) das Ungeschick, die Unerfahrenheit, Unüberlegtheit, der ... ... – m. folg. indir. Fragesatz, multorum inscitia, qui aut unde hostes advenissent, Liv. 7, 12, 2.
inter-rogo , āvī, ātum, āre, fragen, befragen, ... ... ubi filium occuleret, Tac.: interrogabant ab illis, qui essent, quid (weshalb) venissent, Dar. Phryg. 9: illud interrogo, Liv.: quid haec interrogo? Liv.: ...
super-venio , vēnī, ventum, īre, I) darüberkommen, über ... ... II) dazukommen, a) übh.: legati superveniunt, Liv.: nisi equites supervenissent, Liv.: signa legionum supervenerunt, kamen dazu (zu Hilfe), Liv.: quod ...