... ), 1) eig.: o magna vis veritatis, Cic.: nuda veritas, Hor. u. Apul ... ... argui posset, donec ad liquidum veritas explorata esset, Liv.: exploranda est veritas multum, priusquam etc., Phaedr.: convicio aurium cum extorta mihi veritas esset, Cic.: veritatem patefacere, Cic.: quae ( ...
Trēverī u. Trēvirī , ōrum, m., I) ... ... . de gub. dei 6, 8, 39. – Dav. Trēvericus u. Trēviricus , a, um, treverisch, der Treverer, ager, Plin.: tumultus, Tac.: ...
vēridicē , Adv. (veridicus), wahrredend, wahr, agere, Augustin. epist. 17, 1: praedicere, Amm. 31, 1, 2.
vēricola , ae, c. (verus u. colo), die Wahrheit ehrend, lex, Tert. carm. ad senat. 2.
... prisca ac nimis dura, Liv.: severitatem in filio adhibere, Cic.: severitatem adhibere rei publicae causā, Cic.: comitatem alcis et facilitatem suae gravitati severitatique aspergere, Cic.: dissolvere disciplinam severitatemque, Auct. b. Alex.: quos ... ... in reum, Cic.: in summa severitate habere comitatis satis, Cic.: summam severitatem iungere cum summa humanitate, ...
vēridicus , a, um (verus u. dico), I) ... ... , os, Lucr.: vox, Cic.: veridica interpres deûm, Liv.: attendere veridicos codices et oracula, Augustin.: veridicus in hac re fuit, Lact. Vgl. M. Müller Liv. ...
vericulum , ī, n. (Demin. v. veru, wie corniculum ... ... 149 (wo die Hdschrn. u. Jan viriculo). – / Die Schreibung vericulum ( nicht veruculum) ist überall die der besten Handschriften; vgl. Gesner ...
sevēriter , Adv. = severe, Titin. com. 67. Apul. met. 2, 27.
sevēritūdo , inis, f. (severus), die Ernsthaftigkeit, Strenge, frontis, Plaut. Epid. 609: morum, Apul. met. 1, 25; 3, 3 u. 4, 31.
vēriloquus , a, um (verus u. loquor), wahrredend, M. Aurel b. Fronto epist. ad Marc. Caes. 3, 12. p. 49, 16 N. Hieron. adv. Ruf. 3, 42.
Sevēriānus , s. 2. Sevērus.
vēriloquium , iī, n. (veriloquus), I) als Übersetzung von ετυμολογία, die Etymologie, Cic. top. 35. – II) das Wahrreden, die Aufrichtigkeit, Ggstz. falsitas, Isid. sent. 2, ...
cadāverīnus , a, um (cadaver), vom Aas, nidores, Augustin. de civ. dei 9, 16. – subst., cadāverīna, ae, f. (sc. caro), Fleisch vom gefallenen Vieh, ...
vēriverbium , iī, n. (verus u. verbum), das Wahrreden, die Wahrhaftigkeit, Plaut. capt. 568.
vericulātus , a, um (vericulum), mit einem kleinen Spieße versehen, Colum. 2, 20 (21), 3.
vērīsimilis , s. similis.
vēridicentia , ae, f. (verus u. dico), die Wahrhaftigkeit im Reden (Ggstz. falsidicentia), Iul. Val. 1, 20 (25); 2, 2 (1).
pulverizātus , a, um (pulvis), pulverisiert, tus, Veget. mul. 2, 26.
Veriugodumnus , ī, m., eine Gottheit der Gallier, Corp. inscr. Lat. 13, 3487.
in-vērīsimilis , e, unwahrscheinlich, non inv. ratio, Prisc. 6, 78.
Buchempfehlung
Bereits 1792 beginnt Jean Paul die Arbeit an dem von ihm selbst als seinen »Kardinalroman« gesehenen »Titan« bis dieser schließlich 1800-1803 in vier Bänden erscheint und in strenger Anordnung den Werdegang des jungen Helden Albano de Cesara erzählt. Dabei prangert Jean Paul die Zuchtlosigkeit seiner Zeit an, wendet sich gegen Idealismus, Ästhetizismus und Pietismus gleichermaßen und fordert mit seinen Helden die Ausbildung »vielkräftiger«, statt »einkräftiger« Individuen.
546 Seiten, 18.80 Euro