... ), 1) eig.: o magna vis veritatis, Cic.: nuda veritas, Hor. u. Apul ... ... argui posset, donec ad liquidum veritas explorata esset, Liv.: exploranda est veritas multum, priusquam etc., Phaedr.: convicio aurium cum extorta mihi veritas esset, Cic.: veritatem patefacere, Cic.: quae ( ...
Trēverī u. Trēvirī , ōrum, m., I) ... ... . de gub. dei 6, 8, 39. – Dav. Trēvericus u. Trēviricus , a, um, treverisch, der Treverer, ager, Plin.: tumultus, Tac.: ...
vēridicē , Adv. (veridicus), wahrredend, wahr, agere, Augustin. epist. 17, 1: praedicere, Amm. 31, 1, 2.
vēricola , ae, c. (verus u. colo), die Wahrheit ehrend, lex, Tert. carm. ad senat. 2.
... prisca ac nimis dura, Liv.: severitatem in filio adhibere, Cic.: severitatem adhibere rei publicae causā, Cic.: comitatem alcis et facilitatem suae gravitati severitatique aspergere, Cic.: dissolvere disciplinam severitatemque, Auct. b. Alex.: quos ... ... in reum, Cic.: in summa severitate habere comitatis satis, Cic.: summam severitatem iungere cum summa humanitate, ...
vēridicus , a, um (verus u. dico), I) ... ... , os, Lucr.: vox, Cic.: veridica interpres deûm, Liv.: attendere veridicos codices et oracula, Augustin.: veridicus in hac re fuit, Lact. Vgl. M. Müller Liv. ...
vericulum , ī, n. (Demin. v. veru, wie corniculum ... ... 149 (wo die Hdschrn. u. Jan viriculo). – / Die Schreibung vericulum ( nicht veruculum) ist überall die der besten Handschriften; vgl. Gesner ...
sevēriter , Adv. = severe, Titin. com. 67. Apul. met. 2, 27.
sevēritūdo , inis, f. (severus), die Ernsthaftigkeit, Strenge, frontis, Plaut. Epid. 609: morum, Apul. met. 1, 25; 3, 3 u. 4, 31.
vēriloquus , a, um (verus u. loquor), wahrredend, M. Aurel b. Fronto epist. ad Marc. Caes. 3, 12. p. 49, 16 N. Hieron. adv. Ruf. 3, 42.
Sevēriānus , s. 2. Sevērus.
vēriloquium , iī, n. (veriloquus), I) als Übersetzung von ετυμολογία, die Etymologie, Cic. top. 35. – II) das Wahrreden, die Aufrichtigkeit, Ggstz. falsitas, Isid. sent. 2, ...
cadāverīnus , a, um (cadaver), vom Aas, nidores, Augustin. de civ. dei 9, 16. – subst., cadāverīna, ae, f. (sc. caro), Fleisch vom gefallenen Vieh, ...
vēriverbium , iī, n. (verus u. verbum), das Wahrreden, die Wahrhaftigkeit, Plaut. capt. 568.
vericulātus , a, um (vericulum), mit einem kleinen Spieße versehen, Colum. 2, 20 (21), 3.
vērīsimilis , s. similis.
vēridicentia , ae, f. (verus u. dico), die Wahrhaftigkeit im Reden (Ggstz. falsidicentia), Iul. Val. 1, 20 (25); 2, 2 (1).
pulverizātus , a, um (pulvis), pulverisiert, tus, Veget. mul. 2, 26.
Veriugodumnus , ī, m., eine Gottheit der Gallier, Corp. inscr. Lat. 13, 3487.
in-vērīsimilis , e, unwahrscheinlich, non inv. ratio, Prisc. 6, 78.
Buchempfehlung
Nach dem Vorbild von Abraham von Franckenberg und Daniel Czepko schreibt Angelus Silesius seine berühmten Epigramme, die er unter dem Titel »Cherubinischer Wandersmann« zusammenfasst und 1657 veröffentlicht. Das Unsagbare, den mystischen Weg zu Gott, in Worte zu fassen, ist das Anliegen seiner antithetisch pointierten Alexandriner Dichtung. »Ich bin so groß als Gott, er ist als ich so klein. Er kann nicht über mich, ich unter ihm nicht sein.«
242 Seiten, 11.80 Euro