Aeolī , s. Aeolēs.
ac sī , s. at-que.
adque , s. at-que.
accia , s. acceia.
aecor , s. aequor.
Aenos , s. Aenus no. I.
abago , s. ab-igo.
absis , s. apsis.
adips , s. adeps.
acina , s. acinus.
aedus , s. haedus.
Aemus , s. Haemus.
... günstigen), Liv.: aestu secundo, Sall. fr. u.a. (s. Benecke Iustin. 12, 10, 5), Ggstz. adverso aestu ... ... der Ausfluß der Erde, des magnetischen Fluidums, durch das Medium der Luftwellen, s. Lucr. 6, 824. 925. 1001. ...
2. aditus , ūs, m. (2. adeo), das ... ... optimo cuique patuit, Cic.: aditum sibi facere ad amicitiam tyranni, Sen. rhet.: c) die Möglichkeit, Veranlassung, Berechtigung, aditum oppagnationis alci dare, ...
... wegen seiner Frömmigkeit (dah. templorum fabricator, s. Arnob. 6, 3) und Gerechtigkeit nach seinem Tode mit Minos ... ... – b) sein Enkel Achilles, Verg. u. Ov. – c) sein Urenkel Pyrrhus, des Achilles Sohn, Verg. Aen ... ... . auch Aeacidis, Sen. Troad. 46 (s. Leo z. St.). Dracont. carm. 5, ...
... benannt nach Äolus, dem Sohn des Hellen, s. Aeolus no. I), der sich von seinem Stammsitze in Thessalien ... ... bes. in bezug auf die Lesbierin Sappho, carmen, Hor. – c) Aeolēnsis , e, zu den Äoliern gehörig, äolensisch, ...
... accidere arbores, anschneiden, Caes. b.G. 6, 27, 4. – Gew. prägn., antiquam in montibus ... ... suae acciso, Liv.: civitatum copias eo proelio esse accisas sciebat, Hirt. b.G.: res, quamquam sunt accisae, tamen efferent se aliquando et ad renovandum ...
advena , ae, c. (advenio), der Ankömmling, Fremdling, Reisende, fremd, ausländisch, ... ... Ggstz. vernaculae), Varr.: adv. grus, Hor. u. Plin. – c) v. Lebl., Thybris, Ov.: Tiberis, Prop.: amor, die ...
ad-oleo , uī, ēre, 1) intr. duften, riechen ... ... . duften machen, 1) als t.t. der Opferspr. (s. Heräus Tac. hist. 2, 3, 10), a) (mit und ...
... u. Ruhm (s. Placid. gloss. (V) 6, 9), Plaut. Amph. 193 ... ... Wort mit ador (Spelt) zusammen = Ehrengeschenk an Spelt (s. Plin. 18, 14 u. 83. Paul. ex Fest. ...
Buchempfehlung
Der junge Naturforscher Heinrich stößt beim Sammeln von Steinen und Pflanzen auf eine verlassene Burg, die in der Gegend als Narrenburg bekannt ist, weil das zuletzt dort ansässige Geschlecht derer von Scharnast sich im Zank getrennt und die Burg aufgegeben hat. Heinrich verliebt sich in Anna, die Tochter seines Wirtes und findet Gefallen an der Gegend.
82 Seiten, 6.80 Euro