advēlitātio , ōnis, f. (ad u. velitor), das Plänkeln mit Worten, Paul. ex Fest. 28, 20 zw.
abmātertera , ae, f. = avi matertera, die Schwester der Ururgroßmutter (soror abaviae), Isid. orig. 9, 6, 27 u. ICt.
accubitālia , ium, n. (sc. stragula), die über das accubitum (w.s.) gelegten Decken und Polster, Treb. Poll. Claud. 14, 10.
acaunumarga , ae, f. (ein keltisches Wort, v. agaunum = Stein), eine gall. Mergelart, Steinmark, Steinmergel, Plin. 17, 44.
adiūdicātio , ōnis, f. (adiudico), die (richterliche) Zuerkennung, ICt. (auch im Plur.).
accubitāris , e (accubitum), zum Speisesofa gehörig, tapes, Edict. Diocl. 16, 6. p. 83, 1 ed. Mommsen.
admemorātio , ōnis, f. (ad u. memoro), die Erwähnung, Augustin. ep. 59, 1.
adapertilis , e (adaperio), aufzumachend, mit einer Öffnungsversehen, latus tauri, Ov. trist. 3, 11, 45.
adōrdinātio , ōnis, f. (adordino), die Anordnung, Iren. 5, 36, 2.
advenientia , ae, f. (advenio), die Ankunft, cohortium, *Sisenn. fr. p. 281, 15 P.
adulteritās , ātis, f. (adulter), der Ehebruch, Laber. com. inc. fab. 150.
abbreviātio , ōnis, f. (abbrevio), die Abkürzung, Umrechnung, Eccl.
admātertera , ae, f. die Tochter der Urgroßtante, Isid. 9, 6, 28.
adiūtābilis , e (adiuto), fördersam, opera, Plaut. mil. 1144.
adoptābilis , e (adopto), wünschenswert, Cod. Iust. 11, 11, 1 zw.
absolūbilis , e (absolvo) = absolvendus, Ambros. in psalm. 118. serm. 12. § 7.
acanthillis , idis, f., wilder Spargel, Ps. Apul. herb. 84.
adulēscentia , ae, f. (adulescens), I) das Alter des jungen Mannes, die Jugend, das Jünglingsalter, ineuntis adulescentiae vitia, Nep.: citius adulescentiae senectus quam pueritiae obrepit, Cic.: infantiam amisimus, deinde pueritiam, deinde ...
admurmurātio , ōnis, f. (admurmuro), das Zumurmeln, das (beifällige od. mißbilligende) Gemurmel bei etw., facta est in eo strepitus et grata contionis admurmuratio, Cic.: qui non admurmuratione, sed voce et clamore abiecti hominis furorem fregistis, ...
accommodātio , ōnis, f. (accommodo), das Anpassen, I) die passende Einrichtung nach etwas, alcis rei ad alqd, Cornif. rhet. 1, 3. Cic. de inv. 1, 9. – II) übtr., das Sich ...