Acimincum , ī, n., Stadt in Niederpannonien, wahrsch. beim j. Slankamen in Slavonien, Amm. 19, 11, 8.
ab-orīscor , scī (Nbf. v. aborior, wie experiscor b. experior), vergehen, Lucr. 5, 731 (733).
adiūrātor , ōris, m. (adiuro), der Beschwörer, der Schlangen, Alcim. Avit. 2, 312.
accolātus , ūs, m. (accolo), das Wohnen an einem Orte, Augustin. in psalm. 104, 15.
adiuvāmen , minis, n. (adiuvo), die Unterstützung, Ps. Cypr. de sing. cler. 19 (Plur.).
absolūtōr , ōris, m. (absolvo), der Freisprecher, alieni, Cassiod. var. 11. praef. 3.
abiūrātor , ōris, m. (abiuro), der Abschwörer Abschwörer, Cassiod. var. 3, 23, 3.
ab-patruus , ī, m. (= avi patruus), der Bruder des Ururgroßvaters (abavi), ICt.
accipitro , āre (accipiter), nach Habichtsart zerfleischen, Laev. b. Gell. 19, 7, 11.
1. accīnctus , ūs, m. (accingo), das Sich-Wappnen mit usw., Eccl.
abnegātor , ōris, m. (abnego), der Ableugner, Tertull. de fug. 12.
abigeātus , ūs, m. (abigeo), der Viehdiebstahl, Viehraub, ICt.
abrogātor , ōris, m. (abrogo), der Entzieher, Arnob. 1, 50.
accendium , ī, n. (accendo), das Anzünden, Solin. 5, 23.
abietālis , e, = abiegnus, hasta, Serv. Verg. Aen. 11, 667.
Abessalom , m., s. Absalom.
... u.a. – II) übtr. (wegen der Ähnlichkeit), t.t. 1) der Anatomie, die Pfanne, Hüftpfanne, Plin. ... ... Pflanzenwurzel, Plin. 26, 58. – b) der Knospensitz der Feige, Plin. 18, 245 ...
ad-minister , strī, m., der zur Hand geht, Handreichung tut, I) im engern Sinne, der Diensttuende, Diener, hinc Casmilus nominatur Samothreces mysteris dius quidam administer diis magnis, Varr. LL. 7, 34: opus et administros (Arbeit ...
Achaemenēs , is, m. (Ἀχαιμένης), Ahnherr der ... ... . 2, 12, 21. – Dav. 1) Achaemenidae , ārum, m. (Ἀχαιμενίδαι), ...
... – Plur. subst., Academicī, ōrum, m., die Anhänger der akadem. (platon.) Philosophie, die Akademiker, ... ... s. im folg.), Cic. – Plur. subst., Academica, ōrum, n., die Academica, ein bekanntes u. teilweise noch vorhandenes ...