ad-suēfacio , ad-suēsco , s. as-suēfacio, assuesco.
admentātio etc., s. āmentātioetc.
Adrymētion , s. Adramyttēum.
Actionīcēs , ae, m., s. Actium.
Aegyptiacē , Aegyptiacus , s. Aegyptus.
Aemimontus , - montānus , s. Haemimontus.
adulīscēns , s. adulēscēns /
acītābulum , s. acētābulum.
absentātum , s. absinthiātus.
Aemiliānus , a, um, s. Aemilius.
Aeneanicus , a, um, s. Aenēas.
accersītor , s. arcessītor.
aedīlitius , s. aedīlicius.
acrufolius , s. acrifolius.
admīrābilis , e, Adj. m. Compar. (admiror), bewundernswürdig, staunenswert, wunderbar, auffallend (im guten u. üblen Sinne), res nova et adm., Cic.: adm. caeli celeritas, Cic.: huius opus adm., Ov.: illa adm. eloquentia, Tac.: ...
aequiformis , e (aequus u. forma), gleichförmig, m. Dat., Itala Philipp. 3, 21. – bes. gleichförmig im Ausdruck, versus aequiformes = ἀπρόσχημοι, mit lauter einfachen Redeteilen (wie Verg. Aen. 7, ...
accūsābilis , e (accuso), a) wer od. was den Gegenstand einer gerichtlichen Anklage bilden kann, anklagbar, turpitudo, Cic. Tusc. 4, 75: v. Pers., Liberat. brev. 24. – b) anklagens-, tadelnswert = verwerflich ...
acrostichis , idis, f. (ἀκροστι ... ... jedes Verses ein Wort bilden, Honor. cosmogr. 1. p. 24, 2 R. (Cic. de div. 2, 111 griech.).
admissārius , ī, m. (admitto), mit u. ohne equus ... ... der Hengst zur Zucht, der Beschäler, Script. r.r. – übtr., von geilen Menschen, Cic. u.a.
adverbiālis , e (adverbium), adverbialisch, a) = als Adverbium gebraucht, Charis. 203, 14. – b) = von Adverbien abgeleitet, adiectivum, Prisc. 2, 27: nomina, Prisc. 4, 1.