acceptābilis , e (accepto), annehmbar, wohlgefällig, Eccl. u. spät. ICt. – Adv. acceptābiliter , Eccl.
acatalēcticus , a, um, falsche Lesart st. acatalectus, w.s.
ac , Conjunct., s. at-que.
Acē , ēs, f. (Ἀκη), Stadt in Galiläa, j. St. Jean d'Acre, Nep. Dat. 5, 1. Plin. 5, 75.
abs , s. 3. ā (ab, abs).
... u. 46. – b) als publiz. t.t. = von einem Amte ... ... . sat. 30, 38. – e) als t.t. bei Versteigerungen = jmdm. ... ... in villos abeunt vestes, Ov.: u. als gramm. t.t. E in U abiit, Varr. LL. 5, ...
... bissigen Jagd- od. Haushunden, Cic., Hor. u.a.; vgl. Schwabe zu Phaedr. 3, 7, 18. ... ... regis, Curt. – dah. c) übh. v. abstrakten, poet. auch ... ... Col. 12, 17, 2. – b) Nbf. acrus, a, um, bei Spät.: caenum ...
... heißen, Hyg. fab. 170. – Dav. a) Abantēus , a, um (Ἀβάντει ... ... Urenkel Perseus, Ov. met. 4, 673 u.ö. – c) Abantias , adis, f. (Ἀβ ...
abra , ae, f. (ἅβρα), die Lieblingszofe, Vulg. Iudith 8, 32 u.ö.
abba , s. abbās.
absp ..., s. asp...
abax , s. abacus.
... Ter.: quod abest longissime, Cic.: u. so ab. longissime a vero, Cic.: longe ... ... ferarum, Cic.: qui longissime a te afuit, Cic. – u. tiefer stehen, weit ... ... etw. nicht erreichen, a nitore Ciceronis, Quint.: a virtute alcis, Hor. – g ...
... ἀπονεύω, Ggstz. annuo, s. Nigid. b. Gell. 10, 4. § 4), ... ... quando locus abnueret, Tac. – b) v. Soldaten, sich weigern weiter zu kämpfen, ... ... Dict. 3, 13), Sall., Liv. u.a. – c) m. Dat. = einer Sache ...
... ein Schiff, Verg. georg. 2, 68 u.a. – b) ein Speer, Verg. Aen. 11 ... ... Enn. trag. 117. Verg. Aen. 2, 16 u.a., u. Abl. Plur. viersilbig, abjetibus, Verg. Aen ...
achōr , ōris, m. u. achōra , ae, f. (ἀχώρ), der Schorf, Grind am Kopfe der Kinder, Spät.
abēna = habena, w.s.
Abila , ae, f., s. Abyla.
ac sī , s. at-que.
accia , s. acceia.