ab-intus , Adv., s. 3. ā(ab) a.E.
2. Actaeus , a, um, s. 1. Actē.
1. abāctus , a, um, s. ab-igo.
ablātus , a, um, s. au-fero.
1. aborsus , a, um, s. ab-orior.
... petere, Liv.: accessum ad insulam explorare, Suet. – II) übtr.: a) übh.: acc. ad res salutares, instinktartige Neigung zu usw. (Ggstz. recessus a rebus pestiferis), Cic. de nat. deor. ... ... . Brief) ad Att. 14, 17. lit. A. § 7: ut animus lectoris ad enodatioris ...
acceptus , a, um, PAdj. m. Compar. ... ... , erwünscht, angenehm (oft m. carus u. gratus verb., s. Deder. Dict. 1, 20. p. 264), a) v. Pers., cara est uxor, dulces liberi, iucundi amici, ...
addictio , ōnis, f. (addico), das Zusprechen, Zuerkennen als Eigentum (von seiten des Prätors, s. ad-dīco no. II, a), bonorum possessionumque, Cic. I. Verr. 12: übtr., omnis pudicitiae ...
accursus , ūs, m. (accurro), das Herzulaufen, der Anlauf, das schnelle Anrücken, Tac., Val. Max. u.a.
acridium , ī, n. = diagrydion (w.s.), Isid. 17, 9, 64 (wo viell. diacridium zu lesen).
accubito , āre = accubo (w.s.), Sedul. in carm. pasch. praef. 2.
abscissē , falsche Lesart st. abscise, w.s.
Abȳdēnus , a, um, s. Abȳdus.
acclīvus , a, um, s. acclīvis /.
1. adauctus , a, um, s. ad-augeo.
Actiacus , a, um, s. Actium.
abscessus , ūs, m. (abscedo), der Weggang, Fortgang, a) v. Pers.: Ulixi, viri, Dict.: bes. im Kampfe, der Abzug, Rutulûm, Verg.: u. absol. (Ggstz. aditus, das Anrücken), ...
accubitus , ūs, m. I) = accubitio (w.s.), Varr. de vit. P.R. 1, 28 (bei Isid. 20, 11, 16). Stat. Ach. 1, 109. – II) meton., der Platz bei ...
Acīlīānus , a, um (Acilius), von einem Acilius herrührend, acilianisch, annales, die Geschichtswerke des C. Acilius Glabrio, Liv. 25, 39, 12.
abscissio , ōnis, f. (abscindo), das Abreißen, manicarum, Cassian. coen. inst. 1, 5. – / Sonst falsche Lesart st. abscisio, w.s.