Adargatis , s. Atargatis.
adulterium , ī, n. (adulter), I) der Ehebruch ... ... , Sen. rhet.: adulteria exercere, Suet.: suspicionem adulterii habere, in Verdacht des E. stehen, Nep.: in adulterio uxorem suam prehendere, Cato fr.: in adulterio ...
absinthium , ī, n. (ἀψίνθιον), Wermut (Artemisia absinthium, L.), Scriptt. r.r. u.a. – meton. Wermutwein, Edict. Diocl. 2, 18. – übtr., etwas Bitteres ...
accūsātrīx , īcis, f. (accusator, s. Charis. 44, 6), die Anklägerin, I) = die Angeberin, Plin. ep. 10, 59 (67) u. 60 (68). – II) = die Beschwerdeführerin, ...
adversātio , ōnis, f. (adversor), I) die zankende Gegenrede, Plur., Sen. de ira 1, 4, 3 H. (Gertz liest aversiones). Hilar. trinit. 4, 41. – II) ...
adūlābilis , e (adulor), I) leicht durch Schmeicheln zu gewinnen, animus, Enn. b. Non. 155, 30. – II) einschmeichelnd, schmeichlerisch, sermo, Amm. 14, 11, 11: sententia, Amm. 31, 12, 7.
āctuāriola , ae, f. (Demin. v. actuaria, s. 1. āctuārius), ein kleines Ruderschiff, eine Barke, Cic. ad Att. 10, 11, 4: tribus actuariolis decemscalmis, Cic. ad Att. 16, 3, ...
admīrātīvē , Adv. (admirativus), wunderbarerweise, Schol. Lucan. 2, 273. p. 138 W.
aedituālis , e (aedituus, a), zum Tempelhüter od. zur Tempelhüterin gehörig, Tert. de pudic. 16.
adviābilis , e (ad u. vio), zugänglich, petra uno adviabilis calli, Itin. Alex. 45.
acalanthis , idis, f. (ἀκαλανθίς), s. acanthis no. I.
adōrābilis , e (adoro), anbetungswert, Apul. met. 11, 18.
adolēscēns , - centia , - centior , - centulus , - centurio , s. adulesc...
adminicula , ae, f. = adminiculum, Ven. Fort. vit. S. Radeg. 19, 44.
Aeacidēius , - cidēs , - cidīnus , - cius , s. Aeacus.
ad-suēfacio , ad-suēsco , s. as-suēfacio, assuesco.
admentātio etc., s. āmentātioetc.
Adrymētion , s. Adramyttēum.
Actionīcēs , ae, m., s. Actium.
Aegyptiacē , Aegyptiacus , s. Aegyptus.