2. acētum , ī, n. (ἄκοιτον), Jungfernhonig, Plin. 11, 38. Apic. 3, 69; 6, 257 (wo mel acoetum).
abūsor , ōris, m. (abutor), der etw. mißbraucht, ut (adulescentes) abusores rerum suarum esse dicantur, Salv. de gub. dei 8, 4.
ācheta , ae, m. (ἀχετης dorisch st. ηχέτης), die männliche singende Zikade, Plin. 11, 92.
ab-nueo , ēre, altlat. = abnuo (s. Diom. 382, 11), m. Infinit., certare, Enn. ann. 283: ex eo futurum abnuebunt, Enn. tr. 371 (284).
acanus , ī, m. (ἄκανος), die Krebsdistel (Onopordum acanthium, L.), Plin. 22, 23.
achras , adis, f. (ἀχράς), der wilde Birnbaum, die wilde Birne, col. 7, 9, 6 u.a.
Abaris , Akk. im u. in, m., ein Rutuler im Heere des Turnus, Verg. Aen. 9, 344. Val. Flacc. 3, 152.
ab-ōsus , a, um (ab u. odi) verhaßt, Commod. instr. 2, 30, 7 (codd. abusum).
ābaeto , ere, (a u. baeto), weggehen, Plaut. truc. 96. Vgl. abito.
abfore , abforem , abfuat , s. ab-sum a.E.
Actius , a, um, s. Actium.
... A) im allg.: a) in die Hand: α) lebl. Objj.: ... ... . u. Quint. (vgl. no. II, c, γ). – γ) mit dem Urteil etw. so u. ... ... , Cato fr.: accepisse u. a patribus accepisse, u. a maioribus sic accepisse m ...
... losmachen, 1) befreien, a) übh.: se a Fannio iudicio (durch einen Urteilsspruch), Ggstz. ... ... damnare, condemnare, punire), absol., m. Genet., Abl. u.m. de u. Abl., bis ... ... .: locorum situm carptim breviterque absolvam, Amm. (vg. M. Hertz Ind. lectt. Vrat ...
... . – b) übtr.: alqm a similitudine patris, von der Ä. mit dem V. weit entfernen ... ... natura ad humanum exitum abripuit, zu einem m. Ende hinausführte, ein m. Ende finden ließ, ... ... usw. fortschleppen, alqm, Cic. u.a.: alqm a tribunali, Cic.: alqm de convivio in vincula ...
... Abszesse, Cels. – II) übtr.: a) v. Pers.: α) der Zeit nach sich entfernen, neque admodum ... ... , vergehen, somnus ut abscessit, Ov.: labor a vobis recedet, benefactum a vobis, dum vivitis, non abscedet, Cato. ...
... accincti artibus, Cod. Theod.: poet., magicas accingier artes, in bezug auf m.K., d.i. mit m.K., Verg. – β) zu etwas ... ... Plin. pan. – accingor m. folg. Infin., Verg. georg. 3, 46. Tac. ann ...
... Dav. abgeleitet: 1) Acherontēus , a, um (Ἀχερόντε ... ... Acherontei tortores, Orest. tr. 495. – 2) Acherontius , a, um, acherontisch, sacra, Serv. Verg. Aen. 8, ... ... Acerenza, Hor. carm. 3, 4, 14. – 3) Acheronticus , a, um, acherontisch, ...
... Arnob. 5, 42: Partiz. subst., α) abscisī, ōrum, m., Entmannte, Kastraten, Arnob. 5, 31. – β) abscisa, ōrum, n., die abgeschnittenen Zeugungsteile, Arnob. 5, 13 ... ... .: abscisa scelere Antonii vox publica est, Vell. – c) abschneiden = gänzlich benehmen, ...
acervus , ī, m. (viell. von acus, ceris), eine zusammengetragene, eine aufgeschüttete Masse ... ... durch Anhäufung der Gründe gebildete Trugschluß, griech. σωρείτης, Cic. u.a. – / Arch. Nomin, acervos, Varr. r.r. 1, ...
abditus , a, um, PAdj. (von abdo), ... ... pan.: neutr. sing. m. Präpos. subst., die Tiefe, torrentium in abdito (vis ... ... .: severitatem abditam, at clementiam in procinctu habere, Sen.: neutr. sing. m. Präpos. subst., sententiae ...
Buchempfehlung
Demea, ein orthodox Gläubiger, der Skeptiker Philo und der Deist Cleanthes diskutieren den physiko-teleologischen Gottesbeweis, also die Frage, ob aus der Existenz von Ordnung und Zweck in der Welt auf einen intelligenten Schöpfer oder Baumeister zu schließen ist.
88 Seiten, 4.80 Euro