Achāia , -ias , -icus , -is , -ius , s. Achaeī.
Achīvi u. Achīvus , s. Achaeī no. II, 7.
absēns , entis, Partic. v. absum, w.s.
acarna od. -nē , s. acharnē.
acīdia , ae, f., s. acēdia.
absīda , ae, f., s. apsis /.
acrōma , s. acroāma,.
ab-bīto , ere, s. ābīto.
acīsco , s. acēsco.
acipes , s. agipēs.
accado , s. 1. ac-cido /.
... A) im allg.: a) in die Hand: α) lebl. Objj.: accipin ... ... a patribus accepisse, u. a maioribus sic accepisse m. folg. Acc. u. Infinit., Cic.: sic a patribus accepimus, Cic.: ut accepi a senibus, Cic.: ut de ...
... losmachen, 1) befreien, a) übh.: se a Fannio iudicio (durch einen Urteilsspruch), ... ... , condemnare, punire), absol., m. Genet., Abl. u.m. de u. Abl ... ... quaestiones, Sulp. Sev. vit. S. Mart. 25, 6: m. folg. Relativsatz, quod ...
... . – b) übtr.: alqm a similitudine patris, von der Ä. mit dem V. weit entfernen ... ... natura ad humanum exitum abripuit, zu einem m. Ende hinausführte, ein m. Ende finden ließ, Cic. de ... ... fortschleppen, alqm, Cic. u.a.: alqm a tribunali, Cic.: alqm de convivio in ...
... Abszesse, Cels. – II) übtr.: a) v. Pers.: α) der Zeit nach sich entfernen, neque admodum a pueris abscessit (ist entfernt ... ... , vergehen, somnus ut abscessit, Ov.: labor a vobis recedet, benefactum a vobis, dum vivitis, non abscedet, Cato. ...
... accingi, sich waffnen, sich rüsten, α) mit etw., acc. se iuvene, sich einen ... ... artibus, Cod. Theod.: poet., magicas accingier artes, in bezug auf m.K., d.i. mit m.K., Verg. – β) ...
... abgeleitet: 1) Acherontēus , a, um (Ἀχερόντειο ... ... 350: Acherontei tortores, Orest. tr. 495. – 2) Acherontius , a, um, acherontisch, ... ... Arnob. 2, 62. – 4) Acherontīni , s. Acherūns a.E.
... Arnob. 5, 42: Partiz. subst., α) abscisī, ōrum, m., Entmannte, Kastraten, Arnob. 5, ... ... Arnob. 5, 13. – II) übtr.: a) übh.: intersaeptis munimentis hostis pars parti abscisa erat, abgeschnitten, ...
acervus , ī, m. (viell. von acus, ceris), eine zusammengetragene, eine aufgeschüttete Masse ... ... durch Anhäufung der Gründe gebildete Trugschluß, griech. σωρείτης, Cic. u.a. – / Arch. Nomin, acervos, Varr. r.r. 1, ...
abditus , a, um, PAdj. (von abdo), ... ... pan.: neutr. sing. m. Präpos. subst., die Tiefe, torrentium in abdito (vis ... ... .: severitatem abditam, at clementiam in procinctu habere, Sen.: neutr. sing. m. Präpos. subst., sententiae ...
Buchempfehlung
Ein lange zurückliegender Jagdunfall, zwei Brüder und eine verheiratete Frau irgendwo an der skandinavischen Nordseeküste. Aus diesen Zutaten entwirft Adolf Müllner einen Enthüllungsprozess, der ein Verbrechen aufklärt und am selben Tag sühnt. "Die Schuld", 1813 am Wiener Burgtheater uraufgeführt, war der große Durchbruch des Autors und verhalf schließlich dem ganzen Genre der Schicksalstragödie zu ungeheurer Popularität.
98 Seiten, 6.80 Euro