Acamās , antis, Akk. anta, m. (Ἀκάμας), I) Sohn des Theseus u. der Phädra, Verg. Aen. 2, 262. – II) ein ...
acerbus , a, um, Adj. m. Compar. u. Superl. (v. 2. acer), ... ... acerbus, bitterer Tadler, Bekrittler, Hor.: acerbos e Zenonis schola exire, Sauertöpfe, Cic. – b) v. Lebl., u. zwar: α) von dem, was ...
ācriter , Adv. m. Compar. u. Superl. (acer), scharf, ... ... die S. sehen, Cic. – u.v. der Einw. auf den Gesichtssinn, acr. viridis, stechend, ... ... v. Affekten usw.: a) v. der geistigen Sehkraft u. Verstandestätigkeit, scharf, scharfsinnig, ...
Acherōn , ontis, Akk. ontem u. onta, m. (Ἀχέρων), I) ein Fluß in Thesprotia, der durch den Sumpf Acherusia fließt u. in das Ionische Meer mündet, j. Gurla od ... ... . de nat. deor. 3, 43 u.s.: dah. für die Unterwelt selbst (in Prosa ...
acervus , ī, m. (viell. von acus, ceris), eine zusammengetragene, eine ... ... Trugschluß, griech. σωρείτης, Cic. u.a. – / Arch. Nomin, acervos, Varr. r.r. 1, 55, 5: Akk. acervom, Plaut. Cas. ...
abortus , ūs, m. (aborior), die Frühgeburt, ... ... Abortieren, Ter., Cels. u.a.: abortu perire, Plin. ep. – abortum facere, d.i. a) eine Fehlgeburt, Frühgeburt tun, zu früh gebären ...
... Ter.: manus, Liv.: vix manus, Liv.: u. (vorklass.) m. Acc. eines ... ... culpam, Plaut.: amorem, Plaut. – gew. m. ab u. Abl. od. m. ... ... Suet. Tib. 23. – ε) m. folg. ne u. Konj., multum se ...
accessus , ūs, m. (accedo), das Herzu-, ... ... (Ggstz. abscessus, decessus, discessus, recessus), I) eig. u. meton.: 1) eig.: a) übh ... ... 25: sermone affabilis accessuque facilis, Sen.: dare alci accessum, Phaedr., u. Plur. accessus, Ov ...
... , tis, Abl. auch abundanti, PAdj. m. Compar. u. Superl. (v. abundo), überflutend ... ... frumento et pecoribus, Curt.: absol., abundantissima cena, Suet.: u. prägn. v. Pers., vollauf habend, im Überfluß ...
... delectari inanibus rebus? Cic.: u. so absurdum est m. folg. Infinit., Cic.: ... ... absurdum est m. Infinit., bene dicere, Sall.: u.m. Dat., haud absurdum videtur propositi operis regulae paucis percurrere, quae etc., Vell. – m. ut u. Konj., Cassiod. ...
1. accēnsus , ī, m. (accenseo), I) u. zwar gew. Plur. accēnsi, ōrum, m., urspr. die der fünften Bürgerklasse Beigezählten (aber durch ... ... des Konsuls, Prätors usw.) in Rom und in den Provinzen, Cic. u.a.
abiectus , a, um, PAdj. m. Compar. u. Superl. (abicio), nur übtr.: I) nachlässig hingeworfen, wenig schwungvoll, prosaisch, senarii, Cic.: ... ... Pers., Cic.: animus, Cic.: animus abiectior, Cic.: m. Genet. loc., multos sibi maestiores et abiectiores animi ( ...
absolūtē , Adv. m. Compar. (Plin. ep. ... ... . Superl. (Cornif. rhet. 2, 28) (absolutus), I) in sich abgeschlossen, vollständig, vollkommen, Cic. u.a.: vivere, vollk. (= sittlich rein), ...
abruptus , a, um, PAdj. m. Compar. u. Superl. (v. abrumpo), I) eig., abgerissen ... ... . ep. – neutr. subst., abruptum, ī, n., die steile Richtung ... ... a) im allg., nur subst., abruptum, ī, n., der Abgrund, bes. ...
acceptor , ōris, m. (accipio), I) der Empfänger, (Ggstz. donator), Cod. ... ... der Einnehmer, Zolleinnehmer, Corp. inscr. Lat. 14, 2 u. 150. – Übtr.: a) im allg., acc. ...
... anpassen, anlegen, anfügen, aufsetzen, auflegen u. dgl., I) eig., insignia, Caes.: mit ad u. Akk. od. m. bl. Dat., dextrae gladium, Lucil. ... ... Aug. 98, 5 u. Dom. 8, 1. – u. so se alci, ...
absolūtus , a, um, PAdj. m. Comp. u. Superl. (v. absolvo), I) in sich ... ... Ggstz. comparativum, das im Komparativ steht), Quint.: u. gradus abs., Positiv (Ggstz. ...
2. āctuārius , ī, m. (ago), I) der Geschwindschreiber, Sen. u. Suet.; vgl. Lipsius zu Tac. ann. 5, ... ... Proviant an die einzelnen Heeresabteilungen zu verteilen hatte, Treb. Poll., Eutr. u.a.; vgl. Stewechius zu Veget. ...
acolūthos u. -us , on u. um (ἀκόλ ... ... I) nachfolgend; subst., acoluthus (acolythus, acolitus, acoletus), ī, m., ein Unterdiener od. Gehilfe des Priesters bei gewissen Feiergebräuchen der ... ... . 9, 1394 (Genet. acoliti) u. 9, 1385 (acoletus). – II) aus ...
accubitus , ūs, m. I) = accubitio (w.s.), Varr. de vit. P.R. 1, 28 (bei Isid. 20, 11, 16). Stat. Ach. 1, 109. – II) meton., der Platz ...
Buchempfehlung
Während seine Prosa längst eigenständig ist, findet C.F. Meyers lyrisches Werk erst mit dieser späten Ausgabe zu seinem eigentümlichen Stil, der den deutschen Symbolismus einleitet.
200 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro