Adrymētion , s. Adramyttēum.
Actionīcēs , ae, m., s. Actium.
Aegyptiacē , Aegyptiacus , s. Aegyptus.
Aemimontus , - montānus , s. Haemimontus.
adulīscēns , s. adulēscēns /
acītābulum , s. acētābulum.
affectātus , a, um, s. af-fecto.
absentātum , s. absinthiātus.
Aemiliānus , a, um, s. Aemilius.
Aeneanicus , a, um, s. Aenēas.
aesculīnus , aesculnius , s. aesculeus.
accersītor , s. arcessītor.
aedīlitius , s. aedīlicius.
acrufolius , s. acrifolius.
Aesculāpius , ī, m. (Ἀσκληπι ... ... in der Heilkunde u. Jagd, von der Epione Vater des Podalirius u. Machaon (s. Cels. 1. praef. § 5. Dict. 1, 4), nach ...
aethachātēs , ae, m., ein Achat, der angebrannt einen myrrhenartigen Geruch von sich gab, viell. blutfarbiger Bernstein, Plin. 37, 139 Detl. – / E. Abel will nach Philol. Wochenschr. I.S. 85 antachates lesen.
aequidiālis , e (aequus u. dies) = aequinoctialis (w.s.); dah. subst., aequidiale, is, n. = aequinoctium (w.s.), Paul ex Fest. p. 24, 5. Vgl. Gloss. › ...
aegolethron , ī, n. (αἰγόλεθρον, Ziegentod), eine dem Hornvieh schädliche Pflanze, die in Pontus vorkam (wahrsch. Azalea pontica, L.), Plin. 21, 74.
accipitrīna , ae, f. (accipiter), I) ein Habichtsfraß, accipitrina haec nunc erit, wird nun zum Geier sein, Plaut. Bacch. 274. – II) das Habichtskraut (hieracium, L.), Ps. Apul. herb. 30.
accubitālia , ium, n. (sc. stragula), die über das accubitum (w.s.) gelegten Decken und Polster, Treb. Poll. Claud. 14, 10.