acatium , ī, n. (ἀκάτιον), I) ein kleines schnellsegelndes Schiff, bes. der Seeräuber, eine Brigg, Plin. 9, 94. – II) ein Segel zum Schnellsegeln, Isid. 19 ...
ab-iungo , iūnxī, iūnctum, ere, I) abspannen, iuvencum, Verg.: equos, Prop. – II) übtr., trennen, entfernen, timebat abiuncto Labieno, Caes. – se ab hoc dicendi genere, sich entfernt halten, Cic.
acucula (acicula), ae, f. (Demin. v. acus), eine kleine Nadel zum Kopfputz, Cod. Theod. 3, 16, 1: u. an der Fichte, pinus viridis aciculae, Marc. Emp. 21; vgl. Plin. ...
ab-arceo (aberceo), getrennt halten, absondern, Paul. ... ... 25, 16. Corp. inscr. Lat. 13, 485. Vgl. Gloss. V, 435, 6: ›abarcet, prohibet, vitat‹.
2. abāctus , ūs, m. (abigo), das (gewaltsame) Wegtreiben, Plur., cum abactus hospitum exerceret, da er den Gastfreunden ihr Vieh wegtrieb, Plin. pan. 20, 4.
āctuōsē , Adv. (actuosus), mit vollster, d.i. mit leidenschaftlicher Aktion, effektvoll, non act., Cic. de or. 3, 102.
adaucto , āvī, āre (Intens. v. adaugeo), mehr u. mehr vergrößern, rem patriam, Acc. Aen. 15.
2. aborsus , ūs, m. (aborior) = abortus, Tert. de fug. 9 extr. Apul. de med. 113, 2 lemm.; vgl. Non. 448, 3.
adaquor , ārī, Wasser holen. – Variante von aquor, ārī, w.s.
Acragās , Acragantīnus , s. Agrigentum.
ab-intus , Adv., s. 3. ā(ab) a.E.
absoleo , vulg. für obsoleo, Gloss. V, 548, 2.
Achaeus , s. Achaeī no. II, 1.
2. Actaeus , a, um, s. 1. Actē.
1. abāctus , a, um, s. ab-igo.
Acarnān , ānis, s. Acarnānes.
Acheros , s. Acherōn no. II.
ablātus , a, um, s. au-fero.
acoetum , s. 2. acētum.
adaxint = adegerint, s. ad-igo.