concubitor , ōris, m. (concumbo), der Beischläfer, ... ... . 1. Tim. 1, 10 (neben molles). Ps. Augustin. serm. app. 288, 2 (neben fornicatores u. molles).
pulchrēsco (pulcrēsco), ere (pulcher), I) intr. schön werden, Ser. Samm. 824. Ps. Augustin. serm. app. 315, 3. Cassiod. var. 5, 40, 2. Anthol. Lat. ...
Opecōnsīva ( Opicōnsīva ), ōrum, n., das am 25. August gefeierte Fest der Ops Consiva, Opec. b. Varro LL. 6, 21: Opic. im Calend. Maff. im Corp. inscr. Lat. I, 1. 2 p. ...
dulcisonus , a, um (dulcis u. sonus), lieblich rauschend, Ps. Augustin. serm. app. 120, 5 u. 194, 2. Sidon. carm. 6, 5. Cassiod. in psalt. praef. vol. 2. p. 2 ed. ...
profānitās , ātis, f. (profanus), die Unheiligkeit, Tert. de pall. 2. Augustin. c. du. epp. Pelag. 2, 1 u.a. Eccl.
capillōsus , a, um (capillus), voll Haare, sehr haarig (Ggstz. raripilus), Cael. Aur. chron. 5, 4, 67. Prob. app. 199, 28.
crūdēlēsco , ere (crudelis), grausam werden, zur Grausamkeit hinneigen, Ps. Augustin. serm. app. 55, 1.
vāniloquāx , ācis (vanus u. loquax), lügnerisch, Ps. August. serm. app. 290, 2.
parentātus , Abl. ū, m. (parento), die Totenfeier, Probi app. 193, 8.
adulterīnus , a, um (adulter), I) ehebrecherisch, sanguis ... ... .: übh. unkeusch, unzüchtig, habitus, cor, (Augustin.) serm. app. 79, 3. – II) verfälscht, nachgemacht, falsch, unecht, ...
reprehēnsor , ōris, m. (reprehendo), der Anfechter ... ... absol., Cic. Acad. 2, 7; de nat. deor. 2, 20; opt. gen. or. 18: m. Genet., comitiorum, Cic. Planc. ...
portātōrius , a, um (porto), zum Tragen dienlich, tragend, nubes, Ps. Augustin. serm. app. 181, 1: sella, Tragsessel, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 1, 15. Ps. Ambros. serm. de temp. 180 ...
adulterātor , ōris, m. (adultero), I) der Ehebrecher ... ... attrib., ille adulterator (buhlerische, unzüchtige) habitus nuptialis, (Augustin.) serm. app. 79, 3. – II) der Verfälscher, monetae, ...
paranymphus , ī, m. (παράνυμ ... ... civ. dei 6, 9 u. 14, 18. Ps. Augustin. serm. app. 47, 1. Ven. Fort. carm. 8, 5, 305. – ...
superābilis , e (supero), I) übersteigbar, murus vel mediocribus scalis superabilis, Liv. 25, 23, 12. – II) ... ... non est per vim superabilis ulli, Ov.: nullis casibus superabiles Romani, Tac.: caecitas ope umanā superabilis, heilbar, Tac.
exspoliātor (expoliātor), ōris, m. (exspolio), der Berauber, absol., Ps. Augustin. serm. app. 71, 7: exsp. publicus, Heges. 2, 1, 1: domorum, civitatum atque provinciarum, Salv. de gub. dei 7, 21. ...
ex-stīllēsco (extīllēsco), ere (Inchoat. v. exstillo), herausträufeln, ausfließen, sic exstillescant oculi mei, Anthol. Lat. 807, 11 u. 32 R. (Phaedr. fab. I. app. 8, 11 u. 32).
Pacidēiānus , ī, m., ein berühmter Fechter, Lucil. 151. Cic. de opt gen. 17. Hor sat. 2, 7, 97; vgl. Aeserninus unter Aesernia.
manūtergium , iī, n. (manus u. tergeo), das Handtuch, Isid. orig. 19, 26, 7. App. ad op. Leonis p. 888, XCIII.
praecīsālia , ium u. iōrum, n. (praecido), die Zeit der Beschneidung (der Bäume), Prob. app. 196, 9 K.
Buchempfehlung
In einem belebten Café plaudert der Neffe des bekannten Komponisten Rameau mit dem Erzähler über die unauflösliche Widersprüchlichkeit von Individuum und Gesellschaft, von Kunst und Moral. Der Text erschien zuerst 1805 in der deutschen Übersetzung von Goethe, das französische Original galt lange als verschollen, bis es 1891 - 130 Jahre nach seiner Entstehung - durch Zufall in einem Pariser Antiquariat entdeckt wurde.
74 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro