augmentātio , ōnis, f. (augmento), die Vermehrung, Boëth. top. Arist. 4, 2. p. 944. Cassiod. in psalm. 87, 14.
certābundus , a, um (2. certo), hin- und herstreitend, cum Alexandro Magno de veritate regni, Apul. apol. 22. p. 31, 9 Kr.
antelongior , ōris, (ante u. longus) überlang, numerus, Boëth. arithm. 2, 27.
ad-invēstīgo , āvī, āre, aufspüren, Ps. Boëth. de art. geom. p. 400, 1 u. 406, 10 Fr.
angulāriter , Adv. (angularis), im Winkel, Boëth. art. geom. 417, 2 u. 427, 16 Fr.
cantābundus , a, um (canto), sich im Gesange ergehend, singend, Petr. 62, 4.
accrēmentum , ī, n., der Zuwachs, Boeth. 2. elench. soph. 9.
... Subst., a) arithmēticus, ī, m., der Rechenmeister, Boëth. Aristot. anal. poster. 2, 2. p. 550. Mythogr. ... ... die Arithmetik, Cic. ad Att. 14, 12, 3. Boëth. inst. mus. 2, 4 u. ö. ...
anapauomenos , ī, m. (ἀναπαυό ... ... ein Gemälde des Protogenes, ein lässig an einen Baum sich lehnender Satyr, mit einer Flöte in der Hand, Plin. 35, 106. – Dav. das fem ...
collēctāneus , a, um (2. colligo), durch Sammlung zusammengebracht, angesammelt, aes, Plin. 34, 97: dicta (Sentenzen), Jugendschrift Cäsars, Suet. Caes. 56, 7: hoc collectaneum depascitur, Solin. 4, 5. – subst., collectānea, ōrum ...
admurmurātio , ōnis, f. (admurmuro), das Zumurmeln, das (beifällige od. mißbilligende) Gemurmel bei etw., facta est in eo strepitus et grata contionis admurmuratio, Cic.: qui non admurmuratione, sed voce et clamore abiecti hominis ...
astronomicus , a, um (ἀστρονομικός), astronomisch, disciplina, Boëth. inst. arithm. 1, 1. p. 9, 5 Fr.: ratio, ...
astrologicus , a, um (ἀστρολογικός), astrologisch = astronomisch, demonstrationes, Boëth. cons. 2. pros. 7 in. – subst. astrologica, ae, ...
circum-quāque , Adv. (sc. parte od. regione), überall, ringsumher, Aur. Vict. de or ... ... 35; ep. 120, 10 u.a. Eccl. (s. Paucker Kleine Beitr. 3, 605 f.).
acquīsītīvus , a, um (acquiro) = περιποιητικός, zum Verschaffen dienlich, verschaffend, Boëth. Arist. top. 5, 1. p. 680. Prisc. 18, 24 u. 38.
augurātōrium , ī, n. (auguro) = augurale (s. augurālis no. II, 1), Hygin. de munit. castr. 11. Corp. inscr. Lat. 6, 976.
aequiangulus , a, um (aequus u. angulus), gleichwinkelig, Ps. Boëth. de art. geom. p. 389, 9 u. 11 Fr. (= 392, 10 u. 12 L.).
coaequāliter , Adv. (coaequalis), gleich mit etw., m. Dat., Boeth. in Porphyr. 5. p. 105. Cassiod. in psalm. 61, 11.
aequivocātio , ōnis, f. (aequivocus), der Doppelsinn, Boëth. herm. prim. 1, 7. p. 94, 15 u.ö.
anniversāriē , Adv. (anniversarius), alle Jahre, Augustin. ep. 54, 10 u. de doctr. christ. 2, 29.
Buchempfehlung
Die neunzehnjährige Else erfährt in den Ferien auf dem Rückweg vom Tennisplatz vom Konkurs ihres Vaters und wird von ihrer Mutter gebeten, eine große Summe Geld von einem Geschäftsfreund des Vaters zu leihen. Dieser verlangt als Gegenleistung Ungeheuerliches. Else treibt in einem inneren Monolog einer Verzweiflungstat entgegen.
54 Seiten, 4.80 Euro