ascopa , ae, f. (ἀσκοπήρα), der Schlauch, vini, Vulg. Iudith 10, 5. – u. ein schlauchartiger Ledersack, = lederner Bettelsack, Suet. Ner. 45, 2 Ihm (Roth ...
asthma , matis, n. (ἆσθμα), Engbrüstigkeit, Beklemmung, Plur. bei Plin. 25, 82 (Cels. 4, 8 griech. geschr.).
asaron , ī, n., u. asarum , ī, n. (ἄσαρον), Haselwurz (Asarum Europ., L.), Form -on, Plin. 21, 30: Form ...
1. as-sero (ad-sero), sēvī, situm, ere, ... ... vites, Cato u. Varr.: arbores, ICt.: assitae arbores, Catull.: vitis assita ad olus, Varr.: populus assita limitibus, Hor.
assūgo (ad-sūgo), sūctum, ere, ansaugen, Lucr. 4, 1186 (1194). Cael. Aur. acut. 3, 9, 100 (wo im Text noch falsch assuendo).
Astomī , ōrum, m. (Ἄστομοι, Mundlose), indische Völkerschaften, die keinen Mund haben sollen, Plin. 7, 25.
asōtia , ae, f. (*ἀσωτία), wüstes Leben, Zügellosigkeit, Gell. 19, 9, 8. Macr. sat. 6, 4, 22.
assīsa , ae, f. (viell. verdorben für asce[n]sa, vgl. ascendo), die Flut (Ggstz. recessa), Isid. de ord. creat. 9, 7.
ascius , a, um (ἄσκιος), schattenlos, loca, Länder unter dem Äquator, Plin. 2, 185.
as-solo (adsolo), āvī, āre (ad u. solum), zu Boden werfen, zugrunde richten, Tert. ad nat. 1, 10; apol. 15.
asēmus , a, um (ἄσημος, ohne Zeichen), tunica, purpurlose, Lampr. Alex. Sev. 33, 4.
2. ēsurio (essurio), ōnis, m. (1. esurio), der Hungerer, Hungerleider (Ggstz. saturio), Plaut. Pers. 103.
estrīx , trīcis, f. (edo), die Esserin, Fresserin, Plaut. Cas. 778 zw. (Schöll liest ambestrix).
Esubiī , iōrum, m., ein keltisches Volk in der heutigen Normandie, Caes. b. G. 2, 34; 3, 7, 4 u. s.
escola , s. schola /.
asella , ae, f. (Demin. v. asina), die Eselin, Ov. art. am. 3, 290.
Astapa , ae, f., Stadt in Hispania Baetica, jetzt Estepa, Liv. 28, 22 sq.
astago , ginis, f. = astacus (w. s.), Plin. Val. 5, 16 u. 5, 27.
asuprā , Adv. = supra, Ps. Boëth. grom. p. 408, 24.
Asiānē , - ānus , - archa , s. 1. Asia.