ātrusca , ae, f. (ater), eine Weintraubenart, Macr. sat. 2, 16. § 7.
athiscē , ēs, f., die Opferschale, Vulg. 3. Esdr. 2, 13
ardissa , ae, f., eine unbekannte Pflanze, Plin. Val. 3, 15.
āvolsio , ōnis, f., s. āvulsio.
āvolsor , ōris, m., s. āvulsor.
amcīsus , a, um, s. ancīsus.
albīsco , ere, s. albēsco.
augīsco , s. augēsco.
1. aborsus , a, um, s. ab-orior.
altīsco , s. altēsco.
Amissis , s. Amīsia.
adrōsor , s. arrōsor.
antesto , s. antisto.
āvorsus , s. āversus.
equus (ecus), ī, m. (altind. áçva-ḥ, äolisch ἴκκος, attisch ιππος, ahd. ehu), das Pferd, Roß, insbes. (im Ggstz. zu equa) der Hengst, I) eig ...
... , Bäume stutzen (Ggstz. abradere), adrasus quidam, Hor.: adrasum caput, Col.: adrasi surculi, Col. – Übtr., λειτούργιον illud... nescio an satis, circumcisum tamen et adrasum est, beschnitten u. gestutzt (obschon nicht ganz unschädlich gemacht), Plin ...
... amb-edo , ēdī, ēsum, ere, um u. um anessen, -annagen, dah. völlig aufzehren, uxoris dotem, Plaut. merc. 239 u. 241 ( vgl. ambadedo): ambesas absumere mensas, Verg.: vis locustarum ambederat quidquid herbidum etc., Tac.: ...
ad-rīdeo , ad-rigo, ad-ripio, adrīsio, adrīsor, ad-rōdo , s. arr...
... bes. v. Örtlichkeiten, ara consecrata in loco augusto, Cic.: templum augustum, augustissimum (hochheiliger), Liv.: Eleusis sancta illa et augusta, Cic.; vgl. ex hoc igitur Platonis quasi quodam sancto augustoque fonte nostra omnis manabit oratio, Cic.: augusti tota (insula) atque inviolati soli, Liv.: aug. sedes, v. ...
... 25, 23, 5: gentis admissa dolosae, Ov. met. 14, 92: admissa Poppaeae, Tac. ann. 11, 4: militum delicta sive admissa, Arr. Men. dig. 49, 16, 2 pr.: u. (noch mit Partizipialkraft) male admissa (zus. = Missetaten) defendere, Tac. ...