coomnipotēns , entis, gleich allmächtig, Eccl.
vāniloquentia , ae, f. (vaniloquus), das eitle-, leere Reden, Geschwätz, die Prahlerei, Plaut. rud. 905. Liv. 34, 24, 1. Tac. ann. 3, 49; 6, 31. Porphyr. Hor. sat. 1, ...
sagittipotēns , entis (sagitta u. potens), pfeilmächtig, subst., der Schütze, ein Gestirn, Cic. Arat. 73 (= fr. H IV, a, 311). Q. Cic. in Anthol. Lat. 642, 11 (66, 11). ...
plēctripotēns , entis (plectrum u. potens), des Plektrums mächtig = groß in der lyrischen Dichtkunst, Sidon. epist. 9, 13, 2. v. 8.
extrāmundānus , a, um (extra u. mundus), außerweltlich, Hieron. interpr. Orig. in Ezech. hom. 14, 2. Mart. Cap. 1. § 38 u.a.
in-cōnsentiēns , entis (in u. consentio), nicht übereinstimmend, Boëth. Aristot. lib. de interpr. p. 433.
supervacuitās , ātis, f. (supervacuus), die überflüssige, eitle Ruhmsucht, Vulg. sapient. 14, 14.
superpartiēns , entis (super u. partio) = superparticularis, Mart. Cap. 7. § 762. Boëth. inst. arithm. 1, 24.
in-intellegēns , entis, unverständig, was keine Vernunft hat, Cic. Tim. 10 zw.
Chrīstipotēns , entis (Christus u. potens), stark in Christo, Prud. c. Symm. 2, 709.
circummulcēns , entis (circum und mulceo), ringsum sanft beleckend, linguae, Plin. 28, 30.
subassentiēns , entis (Partic. v. *subassentio), ein wenig beistimmend, Quint. 11, 3, 100.
per-adulēscēns , entis, m., ganz jung, homo, Cic. de imp. Pomp. 61.
superimpendēns , entis (super u. impendeo), oben darüberhangend, -schwebend, Catull. 64, 286 (von Schwabe getrennt geschrieben).
tridentipotēns , entis (tridens u. potens), mächtig-, herrschend mit dem Dreizack, Beiwort des Neptun, Sil. 15, 159.
super-excellēns , entis, sehr hervorragend, vorzüglich, Fulg. Verg. contin. p. 153 M. Salv. adv. avar. 3, 18. § 76.
sapientipotēns , entis (sapientia u. potens), mächtig durch Weisheit, Enn. ann. 181 ( bei Cic. de div. 2, 116).
extrā-ōrdināriē , Adv. (extraordinarius), außergewöhnlich, Hieron. in Ephes. 1. ad 2, 13.
circumstrīdēns , entis (circum u. strideo od. strido), umherschwirrend, circumstridentes larvae, Amm. 14, 11, 17.
extrā-nātūrālis , e, nicht natürlich, Tert. de anim. 43.