Baal , m. indecl. u. Bahal , alis, m. (aus dem hebr. לעב der Herr), eine syrische Gottheit, Eccl.
cāla , ae, f. (καλον), ein Holzstück, Brennholz, Lucil. fr. inc. 151 (b. Serv. Verg. Aen. 6, 1). – Nbf. cālum, ī, n., Isid. 19, 34, 2 ...
cata , griech. Praep. m. Acc. (κ ... ... 945;τά, altfranz. chade), durch hin, c. mane, Plin. Val. 2, 12: c. mane mane, jeden Morgen, Vulg. Ezech. 46, 14 u. 15 ...
Dāni , ōrum, m., die Dänen, Serv. Verg. Aen. 8, 728: Sing. Danus kollektiv, Ven. Fort. 7, 7, 50 u. 9, 1, 75.
Cain , m., indecl., Kain, ein Sohn Adams, Augustin. de civ. dei 15, 8, 1 u. 15, 17. Vulg. genes. 4, 1.
cabo , ōnis, m. (Grundwort zu caballus), der Wallach, Gloss. V, 51, 5.
2. Dāma , ae, m., ein Sklavenname, Hor. sat. 1, 6, 38. Corp. inscr. Lat. 1, 602.
1. cato , āre (vulgär), sehen, Isid. 12, 2, 38.
bāco , āre (bāca), mit Lorbeer bestreuen, Apic. 1, 12.
2. baia , ae, f. = portus (vgl. ital. baia, franz. baie), Isid. orig. 14, 8, 40.
2. bāro , ōnis, m., der Mietsoldat, nach Isid. 9, 4, 31; vgl. Gloss. ›baro, mercennarius‹.
Gāia , Gāiānus , s. Cāius.
Baga , s. 1. Vaga.
2. Bāca = Baccha, w. s.
cāso , āre, s. 2. casso.
1. dāma , ae, f., s. damma.
havē , haveo, s. 1. aveo.
2. calo , ātus, āre, s. chalo.
Cāca , ae, f., Schwester des Cacus (w. s.), Lact. 1, 20, 36; vgl. Serv. Verg. Aen. 8, 190.
fago , s. phago.