coctilīcius , a, um (coctilis), zum rauchfreien Holz gehörig, taberna, Capit. Pert. 3, 3 P. (aber s. coāctiliārius).
con-cūriālis , is, m., aus derselben Kurie, Corp. inscr. Lat. 9, 1681 (a. 257). Papyr. Marini 79, 24 (a. 557).
com-mūniceps , cipis, m., aus demselben Munizipium, Corp. inscr. Lat. 3, 3285: c. noster, Augustin. conf. 6, 14.
cēnāculātus , a, um (cenaculum), mit einem obern Stockwerke versehen, domus, Marini papyr. dipl. 123, 12.
bestiāliter , Adv. (bestialis), wie wilde Tiere, Augustin. de nuptt. et concup. 1, 4, 5.
columniacus , a, um (columna), säulenförmig, lapis, Gromat. vet. 242, 8.
additāmentum , ī, n. (addo), die Zugabe, ... ... Aurel. 47, 2: pretii, Apul. met. 9, 6: aedium (hortus), Papin. dig. 34, 91. § 5: sine additamento huiuscemodi dierum, Cod. ...
aspernābilis , e (aspernor), verächtlich, Acc. tr. 555 ... ... 16, 8, 16; 20, 1, 10 u. Spät.: moribus aspernabilis, Capit. Maxim. et Balb. 6, 2. – Compar., quid stercore aspernabilius, ...
antichthones , um, m. (ἀντίχθο ... ... u. 1, 9, 4 (1. § 54). Plin. 6, 81. Ampel. 6, 1. Censor. fr. 2, 4.
ātricapillus , a, um (ater u. capillus), mit schwarzem Haarbüschel (auf dem Kopfe), Paul. ex Fest. 124, 15. Vgl. Gloss. ›atricapillus, μελαγκόρυφος, μελάνθριξ‹.
Caesia Silva , ein Wald im alten Germanien, der j. »Häserwald« zwischen Lippe und Yssel, Tac. ann. 1, 50.
aspīrāmentum , ī, n., der Hauch, Gloss. III, 426, 38 ›aspir., πνοή, αὔρα‹.
capitilavium , ī, n. (caput u. lavo), die Kopfwaschung, im Volke Name des Palmsonntags, Isid. 6, 18, 14.
com-particeps , cipis, mitteilhaftig, Eccl.
coāctiliārius , a, um (coactilis), zum Filzwalker (Filzmacher) gehörig, Filzwalker-(Filzmacher-), coactiliariam tabernam exercere, Capit. Pert. 3, 3 Iord. (nach Scaligers u. Mommsens sicherer Verbesserung). – subst., coāctiliārius, ī, m. = πιλοποιός, πιλωτοποιός (Gloss ...
administrātor , ōris, m. (administro), der Verwalter, Leiter, adm. quidam belli gerendi, Cic. de or. 1, 210: ... ... . 3, 4, 10: insbes., der Statthalter, administratores Maximini, Capit. Maximin. 15, 4.
ātrāmentārium , ī, n. (atramentum), das Tintenfaß, ... ... 2 u. 3 11 (als Übersetzung des hebr. תסק). Vgl. Caper (VII) 108, 3 u. Gloss. ›atramentarium, μελανδόχιον‹.
condīmentārius , a, um (condimentum), zum Gewürze gehörig, cepae, Plin.: genus, Plin. – subst., a) condīmentārius, ī, m., der Gewürzkrämer, bildl., Tert. de anim. 23. – b) condīmentāria, ōrum, n ...
bibliothēcālis , e (bibliotheca), zur Bibliothek gehörig, thesaurus, Bücherschatz, Sidon. ep. 8, 4: copia, Mart. Cap. 2. § 139.
anacephalaeōsis , Akk. in, Abl. i, f. ( ... ... Rekapitulation (rein lat. rerum repetitio et congregatio, recapitulatio), Mar. Victorin. expos. in II. rhet. Cic. 2, 48. Fortunat. art. rhet. ...
Buchempfehlung
Beate Heinold lebt seit dem Tode ihres Mannes allein mit ihrem Sohn Hugo in einer Villa am See und versucht, ihn vor möglichen erotischen Abenteuern abzuschirmen. Indes gibt sie selbst dem Werben des jungen Fritz, einem Schulfreund von Hugo, nach und verliert sich zwischen erotischen Wunschvorstellungen, Schuld- und Schamgefühlen.
64 Seiten, 5.80 Euro