fortūna , ae, f. u. Plur. fortūnae, ārum, ... ... , commiserari fortunam Graeciae, Nep.: arte emendare fortunam, Hor.: contra fortunam paratus armatusque, gegen die Schläge des Schicksals gerüstet u. gewappnet, Cic.: fortunae succumbere ...
mātūrus , a, um »rechtzeitig«, I) reif, ... ... ad arma, waffenfähig, Sil. – Plur. subst., maturi, Herangereifte, Erwachsene (Ggstz. pueri), Lact. 5, 13, 3. – u. v ...
hūmānus , a, um (homo), menschlich, I) ... ... ), gens humana atque docta (Ggstz. immanis atque barbara), Cic.: Syracusani homines periti et humani, Cic.: Scipio homo humanissimus, Cic. – C) ...
re-solvo , solvī, solūtum, ere, wieder auflösen, ... ... – e) entwirren, auflösen, ins Licht setzen, dolos tecti (Labyrinthi) ambagesque, die trügerischen Irrgänge des Hauses entwirren (= jmd. lehren, darin den Weg ...
cōnātus , ūs, m. (conor), der Ansatz, Anlauf ... ... et consequi, Cic.: conatibus alcis occurrere, Auct. b. Alex.: omnes alcis motus conatusque prohibere, Cic.: alcis conatus reprimere, Cic.: Tib. Gracchi conatus perditos vindicare, ...
ambāges , is, f. (Nomin. Sing. Tac. hist. ... ... « des Labyrinths, variarum ambage viarum, Ov.: itinerum ambages, Plin.: dolos tecti ambagesque resolvit, Verg. – II) übtr.: a) Umschweif, Weitläufigkeit, ...
iuventa , ae, f. (iuvenis), die Jugend, ... ... . 18, 9. – b) der Tiere: iuventa eorum (elephantorum) a sexagesimo (anno) incipit, Plin. 8, 28. – c) der Bäume: ...
... acerbā que naturā, Cic.: tauri sunt immanes moribus, Mela: mores feri immanisque natura, Cic.: tantum facinus, tam immane, Verg.: immanis in antro ... ... Flor. 1, 10, 6. – m. Infin., constitit immanis cerni immanisque timeri, Stat. Theb. 6, 731. – subst., ...
oportet , tuit, ēre, verb. impers., es muß, ... ... ita fieri non solum oporteret, sed etiam necesse esset, Cic. – in der Umgangsspr., statt des Infin. od. Acc. u. Infin. m ...
annālis , e (annus), I) adi.: A) ein Jahr ... ... album [unter albus] no. 2, a), später von den sogen. Annalisten (wie Q. Fabius Pictor u.a.) benutzt u. erweitert, Sing., ...
exuviae , ārum, f. (exuo), eig. »das, was ... ... tuae, dein Anzug), Plaut.: ex. Iovis Optimi Maximi, Suet.: exuviae filiae ornatusque, Mart. Cap.: has enim exuvias mihi perfidus ille reliquit, Verg.: exuvias ...
āversio , ōnis, f. (averto), I) das Abwenden, nur in der adverb. Verbdg.: a) ex aversione ... ... der physische, aversionibus stomachorum laborare, Arnob. 7, 25. – b) der moralische, deorum, Dict. 4, 18.
Sārmata , ae, m. (Σαρμάτη ... ... Sarmatien, das Land der Sarmaten; war doppelt, das europäische u. das asiatische am östlichen Ufer des Don im heutigen Astrachan, Mela u.a. ...
Attalus , ī, m. (Ἄτταλος ... ... lida, f. (Ἀτταλίς), die attalische Phyle ( Zunft ) in Athen, so gen. zu Ehren ...
callidē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... , Nep.: omnia decreta eius peritissime et callidissime venditare, Cic. – in der Umgangsspr. = ganz gut, sehr wohl, ganz genau, bes. ...
Sōtadēs , ae, m. (Σωτάδης ... ... . – Plur. subst., Sōtadici, ōrum, m. (sc. versus), sotadische Verse, Sotadicos intellego, Plin. ep. 5, 3, 2 ...
Leleges , um, Akk. as, m. (Λέλεγες), ein pelasgischer Volksstamm, der an mehreren Orten in Kleinasien u ... ... , a, um, lelegēisch, moenia, Megara, Ov.: litora, megarische Küste, Ov.
invāsio , ōnis, f. (invado), I) der Angriff, Anfall, Symm. epist. 10, 41. – II ... ... , 19, 3. p. 32, 30 D. 2 – b) die gewaltsame Besitznahme, spät. ICt.
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... agerentur convenerat ad consulem refert, Liv.: pacto convenit, ut Himera amnis finis regni Syracusani ac Punici imperii esset, Liv.: mihi cum Deiotaro convenit, utille in meis ...
con-verto (vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere, ... ... scito esse conversam, Cic. – c) die Haare kräuseln, crines calamistro, Petron. 102, 15. II) übtr.: 1) im allg ...
Buchempfehlung
Demea, ein orthodox Gläubiger, der Skeptiker Philo und der Deist Cleanthes diskutieren den physiko-teleologischen Gottesbeweis, also die Frage, ob aus der Existenz von Ordnung und Zweck in der Welt auf einen intelligenten Schöpfer oder Baumeister zu schließen ist.
88 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro