1. saltus , ūs, m. (v. salio), ... ... , Sen.: histrionicis motibus sinuati corporis saltus, Ambros.: saltu venit super ardua Pergama, hinübergesprungen, Verg.: ... ... ad terram mittere, auf den Boden herabspringen, Verg.: saltum u. saltus dare (tun), Ov.: crura longis saltibus apta ...
Sābātē , ēs, f., Stadt in Etrurien am gleichnamigen See lacus Sabate, j. Lago di Bracciano, ... ... Colum. – B) Sābātius , a, um, sabatisch, stagna, poet. vom See Sabate, Sil.
sācōma , atis, n. (σήκωμα ... ... wird, das Gegengewicht, aurum ad sacoma (nach dem G. = genau) appendere redemptori, Vitr. 9. praef. § 9: pendet ex altera parte aequo pondere phelli sacoma saburrale (ein Gegengewicht ...
saepēs (sēpēs), is, f. (saepio), der Zaun, die ... ... Gehege, I) eig., Caes. u.a.: segeti praetendere saepem, Verg. – II) übtr., jede Vermachung, portarum, ...
sagēna , ae, f. (σαγήνη), das ... ... 679. Vulg. Iob 40, 26; eccl. 7, 27 u.a.: sagena missa in mare, Vulg. Matth. 13, 47.
salīvo , āre (saliva), 1) g eifernd von sich geben, ausgeifern, lentorum cuiusdam cerae, Plin. 9, 125. – II) die Feuchtigkeiten bei einem (kranken) Tiere zum Fluß bringen, pecus, Colum. 6, ...
samera (samara), ae, f., der Same der Ulme, Colum . 5, 6. § 2 u. 6 a. Plin. 16, 72 u. 17, 76 (wo samara).
sabāia , ae, f., ein Gerstentrank der Armen in Illyrien, Amm. 26, 8, 2. Hieron. in Isai. 6, 19. – Dav. sabāiārius , iī, m., der Gerstentränkler, als Schimpfwort, Amm ...
sagmen , inis, n. (sacer, sancio), das Heiligende, das auf der Burg gepflückte u. die Fetialen auf der Gesandtschaft heiligende (unverletzlich machende) Grasbüschel, Liv. 1, 24, 4 u. 30, 43, 9. Plin. 22, 5 ...
Santra , ae, m., ein berühmter Grammatiker um 50 v. Chr., Quint. 12, 10, 16. Suet. gr. 14. Mart. 11, 2, 7. Paul. ex Fest. 68, 1. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter. ...
Samuēl , ēlis, m. (hebr. לאומש), der Prophet Samuel, Vulg. 1. regg. 1, 20. Prud. psych. 388 u.a. Eccl.
sannor , ārī (sanna) = μυκτηριάζω, μυκτηρίζω, nasrümpfen, spotten, verspotten, Dosith. 61, 3 K. u. Gloss. II, 373, 58.
sagana , ae, f. = saga, kluge Frau, I) die ... ... Zauberin, Prisc. 4, 5. – II) als nom. pr., Sagana, Name einer Zauberin, Hor. sat. 1, 8, 25 u. ...
Sadala , ae, m. u. Sadalēs , ae, m., ein thrazischer Fürst, Sohn Kotys ' III., Cic. II. Verr. 1, 63. Caes. b. c. 3, 4, 3. Lucan. 5, 54.
Sapaeī , ōrum, m. (Σαπαιοι), eine thrazische Völkerschaft an der Propontis, Ov. fast. 1, 389. Plin. 4, 40.
sannio , ōnis, m. (sanna), der Grimassenschneider, Hanswurst, Cic. de or. 2, 251; ep. 9, 16, 10. Amm. 14, 6, 16. Schol. Iuven. 1, 61.
saevis , is (Nbf. v. saevus), wütend, tyranni, Amm. 15, 9, 6 G. – / Amm. 29, 5, 48 jetzt Gardth. suppliciorum saevum repertorem.
sabulo , ōnis, m. = sabulum, grobkörniger Sand, Kies, Varro u.a.: synk. sablo (franz. sablon), Ven. Fort. carm. 9, 15, 5.
sampsa , ae, f., das mürbe gemachte Fleisch der Oliven, woraus dann Öl gepreßt wird, Colum. 12, 15, 2 u.a.
sāntus , a, um, s. sānctus, a, um /.
Buchempfehlung
Das Trauerspiel um den normannischen Herzog in dessen Lager vor Konstantinopel die Pest wütet stellt die Frage nach der Legitimation von Macht und Herrschaft. Kleist zeichnet in dem - bereits 1802 begonnenen, doch bis zu seinem Tode 1811 Fragment gebliebenen - Stück deutliche Parallelen zu Napoleon, dessen Eroberung Akkas 1799 am Ausbruch der Pest scheiterte.
30 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro