beātificātio , ōnis, f. (beatifico), die Beglückung, Conc. Chalc. Leo M. epist. 98, 1.
cervīcōsitās , ātis, f. (cervicosus), die Halsstarrigkeit, Sidon. epist. 7, 9, 11.
allaudābilis (ad-laudābilis), e, sehr lobenswert, opera, Plaut. Pers. 673: opus, Lucr. 5, 158.
circum-saevio , īre, umrasen, umtosen, circumsaevientibus hostibus, Greg. M. epist. 10, 35.
cruciābundus , a, um (crucio), sich in Martern-, Qualen ergehend, Cypr. epist. 59, 3.
castorīnātus , a, um (1. castor), in Biberfelle gekleidet, Sidon. epist. 5, 7.
dēcervīcātus , a, um (de u. cervix), enthauptet, Sidon. epist. 3, 3, 7.
concubīnālis , e (concubinus), buhlerisch, illecebrae, Sidon. epist. 9, 6, 4.
dēfaecābilis , e (defaeco), leicht zu reinigen, Sidon. epist. 1, 5, 6.
apocryphicus , a, um, untergeschoben, unecht, Aug. epist. 237, 3.
com-perpetuus , a, um, gleich ewig, Prud. apoth. 339.
circumplector , plexus sum, plectī (circum u. plecto), ... ... , Cic.: eas (coniunctiones) undique, zusammenfassen, -halten, Cic. – collem opere, umschanzen, Caes.: flamma omnem comitatum circumplexa, Suet. – / Archaist ...
congregābilis , e (congrego), a) leicht und gern sich zusammengesellend, Trieb zur Geselligkeit habend, gesellig, apium examina congregabilia naturā sunt, Cic. de off. 1, 157: ut omnium genera animantium congregabilia naturā sint, Ambros. de off. 1, 27 ...
con-corporālis , e, derselben Körperschaft einverleibt, gentes, Vulg. Ephes. 3, 6. – subst., concorporālēs, ium, m., Waffenbrüder, Kameraden, Amm. 21, 12, 15 u. 28, 5, 7.
chronographus , ī, m. (χρονογράφος), der Geschichtschreiber nach der Zeitordnung, der Chronograph, Annalist, Sidon. epist. 8, 6, 18.
cincinnātulus , a, um (Demin. v. cincinnatus), mit zierlich gekräuseltem Haare, zierlich gelockt, pueri cincinnatuli et calamistrati, Hieron. epist. 130, 19.
cōnspicābilis , e (conspicor), I) leibhaftig sichtbar, Eccl. – II) ansehnlich, sehenswert, thermae, Sidon. epist. 8, 4, 1.
compāstōrālis , e (compastor), den Mithirten betreffend, officium, Eugipp. epist. ad Probam praef. p. 2, 11 Knoell.
castigātōrius , a, um (castigator), zurechtweisend, solacium, Plin. ep. 5, 16, 10: severitas, Sidon. epist. 4, 1.
argūmentātrīx , īcis, f. (fem. zu argumentator), die Beweisführerin, Tert. de spect. 2.