col-licio (conlicio), ere (con u. lacio), verlocken, verleiten, m. Infin., ne me in breve conlicias tempus gaudio hoc falso frui, *Ter. Hec. 842 Fl.
analogos , on (ἀνάλογος), gleiches Verhältnis habend, analog, Varr. LL. 10, 37 sqq. Anecd. Helv. 113, 12.
bōmiscus , ī, m. (βωμίσκος) = arula, ein kleiner Altar, Boëth. arithm. 2, 25. p. 114, 16 Fr.
convexio , ōnis, f. (convexus), die Wölbung, gewölbartige Rundung, caeli, Arnob. 1, 12: mundi convexiones, Gell. 14, 1, 8.
caecātor , ōris m. (caeco) der Blender, viventis aquae, der Verstopfer des Borns, Paul. Nol. carm. 24, 618.
appēnsor , ōris, m. (appendo), der Zuwäger, verborum (vgl. appendo), Augustin. c. Cresc. 3, 73 u.a.
carptūra , ae, f. (carpo), eig. das Abpflücken; dah. v. der Biene, das Aussaugen der Blumen, Varr. r. r. 3, 16, 26.
arēnātio , ōnis, f. (arena), das Auftragen eines feinen Kalkmörtels auf die Wand, Vitr. 7, 3, 9.
1. Ascanius , ī, m., Sohn des Äneas und der Krëusa, Verg. Aen. 2, 666; oder des Äneas und der Lavinia, Liv. 1, 1. § 11.
cremātio , ōnis, f. (cremo), das Verbrennen, die Verbrennung, Plin. 23, 64. Prud. perist. 6, 88.
caesitās , ātis, f. (caesius), die blau-graue Farbe, oculorum, Boëth. in Porph. comm. 4 u. ö.
cibicīda , ae, m. (cibus u. caedo), der Brotvertilger, scherzh. v. Sklaven, Lucil. sat. 27, 27.
con-vehor , vexus sum, vehī, fahren, (dea) caeli convexa per auras, Verg. Aen. 7, 543 Ribbeck.
cīsōrium , ī, n. (caedo), ein Schneidewerkzeug, Veget. mul. 3, 22, 1.
coēmptor , ōris, m. (coëmo), der Aufkäufer, testium, Apul. apol. 74.
aptitūdo , inis, f. (apto), die Brauchbarkeit, Boëth. anal. post. 64, 752 D.
cremātor , ōris, m. (cremo), der Verbrenner, Tert. adv. Marc. 5, 16.
caesālis , e, (caedo), zum Behauen geeignet, lapis, Gromat. vet. p. 306, 21.
adipālis , e (adeps), fettig, Ambros. Iob 3, 4, 11. Arnob. adv. nat. 3, 25.
crēditum , ī, n., s. crēdo no. II, 1, c.