cartopōla , s. chartopōla.
carpathum , s. carpasum.
carinārius , ī, m. (carinus), der Nußbraunfärber, Plaut. aul. 510.
bratteālis (bracteālis), e, von Goldblech, fulgor, Prud. perist. 10, 1025.
altipotēns , entis, hochmächtig, deus, Carm. epigr. 1562, 3.
carfiathum , ī, n., eine vorzügliche Art Weihrauch, Plin. 12, 60.
carnālitās , ātis, f. (carnalis), die Fleischlichkeit, Eccl.
Cassandrus , s. Cassander.
castellātim , Adv. (castellum), kastellweise, dissipati, in einzelne Kastelle, Liv. 7, 36, 10. – übtr., in Häufchen, truppweise, Plin. 19, 112.
adversātrīx (advorsātrīx), īcis, f. (adversator), die Gegnerin, Widersacherin (Ggstz. assentatrix). Plaut. most. 257. Ter. heaut. 1007.
ambitrebius , a, um, um den Fluß Trebia gelegen, pagus, Corp. inscr. Lat. 11, 1147.
adiūtābilis , e (adiuto), fördersam, opera, Plaut. mil. 1144.
castramētor , s. mētor.
carpusculum , s. carpisclum.
adoptātīcius , ī, m. (adopto), der an Kindesstatt Angenommene, Adoptierte, Plaut. Poen. 1045.
apparāmentum , ī, n. (apparo), die Zurüstung (konkret), Corp. inscr. Lat. 12, 1567.
castīgābilis , e (castigo), Züchtigung verdienend, culpa, Plaut. trin. 44.
castificātio , ōnis, f. (castifico), die Reinigung, Eccl.
Cassiterides , s. cassiterum.
carrocarpentārius (καρροπηγός), ī, m., der Wagenmacher, Gloss. III, 308, 25.