deceo , uī, ēre ( zu decor, decus), zieren, ziemen, I) eig., a) v. Lebl., äußerlich zieren, kleiden, wohl od. gutstehen, wohl od. gutlassen (Ggstz. dedecere; ...
decus , oris, n. (deceo), die Zierde, I) im allg., die Zierde, sowohl konkret = der Zierat, der körperl. Reiz, die reizende Schönheit, als abstrakt = der ...
1. decor , ōris, m. (deceo), die Angemessenheit, der Anstand, die Schicklichkeit ( das Schickliche ), die Zierde, I) im allg.: mobilibus decor, maturis dandus et annis, Hor.: ...
decet , s. deceo.
decēns , entis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (deceo), zierend, I) im allg., zierend = schicklich, anständig, geziemend, sowohl dem äußeren Anstand entsprechend, amictus, Ov.: motus corporis, Quint.: ...
dē-deceo , decuī, ēre, verunzieren, I) eig., äußerlich verunzieren, übel kleiden (Ggstz. decere), gew. m. vorhergeh. Negation, α) mit Subjekts- Nom. u. m. Acc. wen? neque te ...
in-deceo , ēre, wohl anstehen, v. der Kleidung, Gell. 6 (7), 12, 2.
1. in-deceo , ēre, übel lassen, übel anstehen, alqm, Plin. ep. 3, 1, 2.
decentia , ae, f. (deceo), der Anstand, die Wohlanständigkeit, Schicklichkeit, Cic. de or. 3, 200 zw.: figurarum venustas atque ordo, et ut ita dicam, decentia, Cic. de nat. deor. 2, 145 ...
decibilis , e, Adi. m. Compar. (deceo), geziemend, schicklich, auch alci, Isid. 10, 68 u. Eccl. – u. dazu Adv. decibiliter , Eccl.