audēns , entis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. audeo), wagend (meist) im guten ... ... Aeschines), Quint.: audentiores adversus hostes fiunt, Frontin. – audentissimus quisque miles, Tac.: Hannibal ille audentissimus atque fortissimus, Gell.
luscus , a, um, I) mit verschlossenem Auge, ein ... ... , 9, 2 (Ggstz. caecus) u.a.: dux, v. Hannibal, Iuven. 10, 158: subst., luscī, ōrum, m., die ...
Elissa (Elīsa), ae, f. (Ἔλισσα), anderer Name der Dido, Königin von Karthago, Verg. Aen. 4, 335. ... ... elissäisch, poet. für karthagisch, patres, Sil.: tyrannus, Hannibal, Sil.
cōnsulo , suluī, sultum, ere (vgl. cōnsul, cōnsilium), ... ... . – od. durch indir. Fragesatz, quid agant, consulunt, Caes.: si Hannibal consulat, an in Italia remaneat, an domum redeat, Cornif. rhet ...
2. comparo , āvī, ātum, āre (compar), gleichs. ... ... ac perpetuum imperatorem, Liv. – m. Ang. wozu? Scipio et Hannibal velut ad extremum certamen comparati duces, Liv. II) übtr., in ...
ex-sulto (exulto), āvī, ātum, āre (Intens. v. ... ... trotzig, übermütig, α) v. Pers.: homo furens exsultansque, Cic.: Hannibal iuveniliter exsultans, Cic.: exs. animis, Verg.: mit Abl., successu, ...
aemulus , a, um, es jmdm. od. (in) einer ... ... – gew. m. Genet., mearum laudium, Cic.: domesticae laudis, Cic.: Hannibal aemulus itinerum Herculis, Liv.: Timagenis aemula lingua, Hor. – mit in ...
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... convenit, Liv. – u. (m. indir. Fragesatz) quibus consulibus interierit (Hannibal), non convenit, Nep.: cum eo sine ullo intertrimento convenerat iam, quemadmodum traderetur ...
dēbilito , āvī, ātum, āre (debilis), geschwächt-, gelähmt-, ... ... frangi, succumbere, Cic.: cum eo facto opes adversariorum debilitatae viderentur, Nep.: nisi (Hannibal) domi civium suorum invidiā debilitatus esset, Romanos videtur superare potuisse, Nep.: ne ...
in-victus , a, um (in u. vinco), ... ... cute invictā, Plin. 8, 89. – ζ) m. bl. Abl.: Hannibal armis inv., Liv.: invictus ferro, hieb- u. stichfest, Iustin.: ...
blandior , dītus sum, dīrī (blandus), jmdm. schmeicheln, ... ... 54. – mit folg. ut u. Konj. = schmeichelnd bitten, Hannibal pueriliter blandiens patri Hamilcari, ut duceretur in Hispaniam, Liv. 21, 1, ...
modestus , a, um, Adi. (modus), Maß haltend, ... ... hoc dis dignum est, ut semper mendicis modesti sint, Plaut. – poet., Hannibal... modestior armis, gelassener, weniger übermütig, Sil. – übtr., m ...
piāculum , ī, n. (pio), I) jedes Mittel, die ... ... übtr., ut luendis periculis publicis piacula simus, Liv.: piaculum rupti foederis, von Hannibal, Liv.: dah. jedes Mittel, etwas wieder gut zu machen, das ...
collīnus , a, um (collis), I) zum Hügel gehörig, ... ... dem flaminischen Tore hatten die röm. Legionen unter dem Konsul Fabius ein Lager, als Hannibal sich Rom auf 3000 Schritte näherte u. von diesem Tore aus bis zum ...
Hamilcar , aris, m. (Ἀμίλ ... ... . 8. – II) (mit dem Beinamen Barca) Vater des berühmten Hannibal, Feldherr der Karthager im ersten punischen Kriege, Nep. Hamilc. 1 sqq ... ... Val. Prob. bei Gell. 4, 7, 2; vgl. Hannibal.
cōnsilium , ī, n. (consulo), der Rat, ... ... secutum suā sponte est, velut consilio petitum esset, ut vilior ob ea regi Hannibal esset, Liv. – ebenso oft privato consilio, privatis consiliis = im ...
Antiochus , ī, m. (Ἀντίιχο ... ... 14, 1. – b) Ant. III. Magnus, als Beschützer des flüchtigen Hannibal u. bes. durch seine Kriege mit den Römern bekannt, von L. Corn ...
cunctātor , ōris, m. (cunctor), der Zögerer, Zauderer ... ... Zaudern geneigt), Liv. 45, 23, 15. – Cunctator Beiname des gegen Hannibal den Oberbefehl führenden Q. Fabius Maximus; vgl. Liv. 30, 26, ...
con-quiēsco , quiēvī, quiētum, ere, der Ruhe pflegen, ... ... d. Tullia), Liv.: non manes, non stirpem eius conquiescere viri (des Hannibal), Liv.: u. (v. lebl. Subjj.) quando illius postea sica ...
cōn-senēsco , senuī, ere, ergreisen, vergreisen, I) ... ... iuventus ad Veios consenescit, Liv.: c. circa Casilinum Cumasque et Nolam (v. Hannibal), Liv.: insulam petere ab Romanis, ubi in contemptu atque inopia consenescat, ...
Buchempfehlung
1587 erscheint anonym im Verlag des Frankfurter Druckers Johann Spies die Geschichte von Johann Georg Faust, die die Hauptquelle der späteren Faustdichtung werden wird.
94 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro